Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης ίσχυσε φέτος στον κάμπο για βαμβάκια και στάρια

Οι πανάρχαιοι νόμοι του εμπορίου της «προσφοράς και της ζήτησης» επικράτησαν και φέτος στην αγορά των δύο βασικών προϊόντων του θεσσαλικού κάμπου, του σταριού και του βαμβακιού, με τους «παίχτες» να είναι πάνω –κάτω οι ίδιοι, από την πλευρά του αγοραστή, αφού οι δύο μεγάλοι εκκοκκιστές (Μάρκου και Καραγιώργος) έχουν α τελευταία χρόνια μπει δυναμικά και στην αγορά και εμπορία των σιτηρών, πέρα από το βαμβάκι.
Οι τιμές και για τα δύο προϊόντα δεν κρίνονται ικανοποιητικές από την πλευρά των αγροτών, καθώς στο σιτάρι κατά μέσον όρο κυμάνθηκαν στα 18 λεπτά το κιλό στα αλώνια, συν δύο λεπτά που δίνονται το τελευταίο διάστημα για να «κλείσουν» οι «ανοιχτές τιμές», ενώ στ ο βαμβάκι στα 40 με 42 λεπτά το κιλό, στην πύλη του εκκοκκιστηρίου.

Η μόνη παρηγοριά των αγροτών ότι και στα δύο είχαμε ικανοποιητικές στρεμματικές αποδόσεις- σε ορισμένες περιοχές και παραγωγές-ρεκόρ- και αυτός είναι και ο λόγος σε συνδυασμό με την έλλειψη οργάνωσης των αγροτών, που επικράτησε η προσφορά της ζήτησης.
Την ίδια ώρα πάντως και τα δύο προϊόντα ανεβαίνουν στα διεθνή χρηματιστήρια με το σιτάρι να φτάνει στα 290 ευρώ ο τόνος (τιμή Φότζια) πράγμα που σημαίνει πως όσοι το έχουν αποθηκεύσει μπορούν να αναμένουν και τιμές πάνω από 25 λεπτά το κιλό ενώ προς το παρόν προσφέρονται μόλις 23,5 με 24 λεπτά για τα πολύ καλά ποιοτικά σιτάρια…

Και στο βαμβάκι η τιμή έκλεισε χθες για το εκκοκκισμένο στα 63.69 σεντς η λίμπρα για τα συμβόλαια Δεκεμβρίου στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, γεγονός που αιτιολογεί κατά τους παράγοντες της αγοράς μία τιμή πάνω από τα 45 λεπτά το κιλό για το σύσπορο . Με βάση την αναγωγή του ΟΠΕΚΕΠΕ που λαμβάνει ως δείκτη το χρηματιστήριο του Λίβερπουλ, η ενδεικτική τιμή είναι στα 49 λεπτά το κιλό.
Είναι προφανές ότι το εμπόριο εκμεταλλεύεται την έλλειψη ρευστότητας αλλά και οργάνωσης σε ομάδες και συνεταιρισμούς των αγροτών, ενώ παρά την απογοήτευση για τις τιμές στα δύο αυτά βασικά προϊόντα, δεν διαφαίνεται τάση εγκατάλειψής τους, αφού πρόκειται για παραδοσιακές καλλιέργειες του θεσσαλικού κάμπου.

Ο προβληματισμός για την επόμενη χρονιά έχει να κάνει με το βαμβάκι στη Θεσσαλία, ιδιαίτερα στο ανατολικό της κομμάτι, όπου το κόστος του νερού άρδευσης είναι δυσβάστακτο, ωστόσο η υψηλή επιδότηση (συνδεδεμένη) σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία και το μηχανολογικό εξοπλισμό, διατηρεί την καλλιέργεια, έστω και οριακά κάθε χρόνο, με αυξητικές μάλιστα τάσεις την προηγούμενη χρονιά.

 Γ.Κ.