Ιδού τα έργα που πρέπει να εξαγγείλει ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ για να ανακουφίσει τη Θεσσαλία

Ιδού τα έργα που πρέπει να εξαγγείλει ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ για να ανακουφίσει τη Θεσσαλία

του Γιάννη Κολλάτου*

Η κυβέρνηση επεξεργάζεται σχέδιο  «πολεοδομικού αναδασμού» για την οριστική μετεγκατάσταση οικισμών όπως εκείνοι της Μεταμόρφωσης, του Κεραμιδίου  και του Βλοχού ή ακόμη και των παρακάρλιων χωριών σε περιοχές ασφαλέστερες στον κάμπο, πρόταση που είχαμε καταθέσει σε προχθεσινό μας σημείωμα, υποδεικνύοντας μάλιστα και βοσκότοπους (δημόσιες εκτάσεις) στα Καλυβάκια του Παλαμά σε υψόμετρο σχετικά ασφαλές, ως μία από τις περιοχές εκείνες που θα μπορούν να φιλοξενήσουν τους πλημμυροπαθείς των χωριών αυτών.

Οι Θεσσαλοί αγρότες κινδυνεύουν να καταστούν τα προσεχή χρόνια κλιματικοί μετανάστες
Φυσικά αν δεν υπάρξουν άμεσα έργα ορεινής υδρονομίας, ώστε τα νερά να ελέγχονται εν τη γενέσει τους στα βουνά και όχι μόνο στον κάμπο , ασφάλεια δεν θα υπάρχει τα προσεχή χρόνια,  για καμιά περιοχή του κάμπου της Θεσσαλίας, καθώς η κλιματική κρίση παγιώνεται πλέον σε κλιματική αλλαγή. 

 Κι εδώ θα πρέπει να υπάρξει ένας σοβαρός χωροταξικός – οικονομικός επανασχεδιασμός πριν οι αγρότες του κάμπου γίνουν κλιματικοί μετανάστες. Από την άποψη αυτή αναμένουμε από τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ να αναφερθεί πλέον στο θέμα της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ των πολιτών της Θεσσαλίας και να ιεραρχήσει τα έργα που απαιτούνται να γίνουν άμεσα.
Πάντα μετά από μια συμφορά αναγεννιέται η ελπίδα και η κρίση γεννά ευκαιρίες. Είναι ευκαιρία λοιπόν ο κάμπος της Θεσσαλίας να μετατραπεί από τόπο συμφοράς που είναι τώρα  σε ένα πράσινο περιβόλι  παραγωγής τροφίμων και ζωοτροφών (που απαιτούν νερά για άρδευση) μέσω ενός γενναίου προγράμματος αρδευτικών- υδροηλεκτρικών-αντιπλημμυρικών φραγμάτων και τα βουνά μας σε ένα πράσινο ενεργειακό «πρότζεκτ». 

Επειδή δεν είμαστε αιθεροβάμονες και γνωρίζουμε ότι πόροι δεν περισσεύουν, τα έργα αυτά των φραγμάτων, που θα θωρακίζουν αντιπλημμυρικά τον κάμπο, θα αρδεύουν τις εκτάσεις και θα παράγουν υδροηλεκτρική ενέργεια, μπορούν να κατασκευαστούν μέσω ΣΔΙΤ κατά τα πρότυπα του φράγματος που δρομολογείται στη Σκοπιά στον Ενιπέα,. Τα κεφάλαια θα είναι με τραπεζικό δανεισμό (π.χ.. από την Ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων)  και η αποπληρωμή των τραπεζών μπορεί να γίνεται κατά παρόμοιο τρόπο όπως με τα φωτοβολταϊκά πάρκα, να εισπράττεται δηλαδή με βάση την τρέχουσα τιμή της κιλοβατώρας το ενεργειακό αντίτιμο - το οποίο είναι ως γνωστόν στα ύψη, λόγω της ενεργειακής κρίσης- κι έτσι να εξοφλούνται κεφάλαιο και τόκοι…
 Η ιεράρχηση απαιτεί ένα γενικότερο άμεσο σχεδιασμό (master plan) , ωστόσο  με βάση την ανάλυση κόστους οφέλους (και το όφελος δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά και κοινωνικό και κυρίως περιβαλλοντικό) θα πρέπει να γίνουν άμεσα:

1ον το φράγμα στη Σκοπιά Φαρσάλων που θα προστατεύει τον κάμπο των Φαρσάλων κατά μήκος του Ενιπέα και του Παλαμά (Μεταμόρφωση, Βλοχό), ακόμη και της Φαρκαδόνας (Κεραμίδι)

2ον το φράγμα Μουζακίου που θα προστατεύει το Μουζάκι, τη βόρεια πεδιάδα της Καρδίτσας και του Παλαμά που πλημμύρισαν πάλι όπως και με τον Ιανό (Προάστιο, Αγναντερό, Μαραθέα, Καλογριανά, Κόρδα, Αγία Τριάδα κλπ)

3ον το φράγμα Πύλης (που θα προστατεύει τη νότια πλευρά της πεδιάδας των Τρικάλων από τον Πορταϊκό, όπως τα Μεγάλα Καλύβια που πάλι πλημμύρισαν

4ον το φράγμα Νεοχωρίου που θα προστατεύει και την πόλη της Λάρισας

Τα έργα αυτά θα ελέγχουν και τα νερά του Πηνειού και άρα θα έχουμε λιγότερα πλημμυρικά φαινόμενα από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα μέχρι την Κάρλα.
 Φυσικά απαιτούνται και άλλα σημαντικά αλλά μικρότερης κλίμακας έργα, όπως φράγμα σε Καλέντζη στη Δαφνοσπηλιά και στον Καράμπαλη (θέση «Αντάρτης») για την προστασία της πόλης της Καρδίτσας, φράγμα στον Κίσαβο για την προστασία των παραλίων της Λάρισας, φράγματα σε Ξεριά και Κραυσίνδωνα για την προστασία της πόλης του Βόλου αλλά και για τη διασφάλιση πόσιμου νερού που αναδεικνύεται πλέον σε μείζον πρόβλημα για όλο το πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας της Μαγνησίας.

Απαιτούνται επίσης και επικαιροποιημένα αντιπλημμυρικά για την προστασία της πόλης της Λάρισας. Αυτή τη φορά το ανάχωμα στη Σανδράκη στη συνοικία του Ιπποκράτη ,άντεξε, την επόμενη όμως;  Εννοείται ότι ένας πολεοδομικός αναδασμός θα πρέπει να επανεξετάσει έργα δημόσια στην πόλη του Μουζακίου που έγιναν στην πλημμυρική ζώνη του Παμίσου, ή τις εργατικές κατοικίες στη Λάρισας (Γιάννουλη) ή στην Καρδίτσα (Χίλια Δένδρα) που είναι χτισμένες μέσα στις πλημμυρικές  ζώνες του Πηνειού και του Γαβρά αντίστοιχα. Η Λάρισα το μεγαλύτερο αστικό συγκρότημα της Θεσσαλία πίνει νερό, ασφαλές μεν από γεωτρήσεις, αλλά όχι ανεξάντλητο. Εδώ και 30 και πλέον χρόνια καρκινοβατεί το φράγμα Αγιονερίου στην Ελασσόνα που και νερό για άρδευση θα διασφάλιζε για την περιοχή και για ύδρευση, μ εροή προς τη Λάρισα με αγωγούς έσω βαρύτητας

Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει και μια σύνδεση της έρευνας με τις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες, να ιδρυθούν νέες πανεπιστημιακές σχολές (η Καρδίτσα για παράδειγμα είναι η αδικημένη μετά τη συγχώνευση Πανεπιστημίου με ΤΕΙ και η πιο επιβαρυμένη από τις δύο θεομηνίες μέσα σε μια τριετία) ακόμη και ιδιωτικά ξενόγλωσσα πανεπιστήμια, με γνωστικά αντικείμενα τη διαχείριση κρίσεων από την κλιματική αλλαγή (π.χ, Γεωλογίας, υδραυλικών έργων, να αναβαθμιστούν τα τμήματα ενέργειας, περιβάλλοντος στη Λάρισα) ώστε να υπάρξει διάχυση της γνώσης στις τοπικές κοινωνίες και να αναπτυχθούν κυψέλες για «start up» επιχειρήσεις καινοτομίας με πιλότο το JOIST στη Λάρισα,  που θα μπορέσουν να αποτελέσουν εφαλτήριο για οικονομίες κλίμακας, ώστε να αναστραφεί το αρνητικό οικονομικό κλίμα και η Θεσσαλία να ορθοποδήσει

Η πρότασή μας είναι τεκμηριωμένη, το κόστος των έργων και δράσεων είναι ελάχιστο (δίνει λύσεις με χρηματοδότηση και από τον ιδιωτικό τομέα ώστε να υπάρξει μόχλευση) ή αν θέλετε μηδαμινό μπροστά στην προστασία που θα παρέχουν . Κυρίως προτείνουμε τα έργα εκείνα που θα μπορέσουν να δώσουν και πάλι ανάπτυξη σε όλη τη Θεσσαλία, η οποία θα κάνει χρόνια να «σηκώσει κεφάλι», αν δεν υλοποιηθούν έργα σοβαρά και δεν αναλωθούμε σε αλισβερίσια με επιφανειακού τύπου έργα με εργολάβους με απευθείας αναθέσεις… Η Θεσσαλία αυτή τη φορά βρυχάται και απαιτεί από την πολιτεία σεβασμό, ζητά αποζημιώσεις όχι αρωγή και βοήθεια, γιατί δεν ευθύνονται ούτε οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, ούτε οι επιχειρηματίες και βιοτέχνες, ούτε οι έμποροι, ούτε οι νοικοκυραίοι  για τις παραλείψεις των πολιτικών  μας ταγών που έθεσαν την ασφάλεια των πολιτών σε δεύτερη μοίρα.
ΥΓ Και φυσικά θα πρέπει να σταματήσει και η κοροϊδία των πολιτικών ελίτ με τον Αχελώο. Αν θέλουν το φράγμα στη Συκιά να το προχωρήσουν, αν δεν το θέλουν ας το γκρεμίσουν για να αποκατασταθεί και το περιβάλλον στην περιοχή και ας αναλάβουν και το πολιτικό κόστος.

* Ο Γιάννης Κολλάτος είναι διευθυντής ειδήσεων της Θεσσαλίας τηλεόρασης, αρθογράφος στις εφημερίδες "ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ" και "ΒΗΜΑ" και είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός -Ενεργειακός, με μεταπτυχιακό στο Περιβάλλον