Μετά το brain drain η Ελλάδα κινδυνεύει να μείνει και χωρίς εργάτες γης

Μία από τις μεγάλες και ύπουλες ανοιχτές πληγές της εθνικής μας οικονομίας, η οποία μάλιστα τους τελευταίους μήνες αρχίζει να κακοφορμίζει και στη Θεσσαλία είναι η αδυναμία εξεύρεσης εργατικών χεριών στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή.

Του Γιάννη Κολλάτου

Οι κτηνοτρόφοι βρίσκονται σε απόγνωση καθώς έχουν εξαφανιστεί οι Αλβανοί τσομπάνηδες, ενώ στηο Νομό  Λάρισας κινδυνεύουν να σαπίσουν στα δέντρα κεράσια, σε πρώτη φάση και λίγο αργότερα ροδάκινα, αχλάδι, μήλα κ.α.

Στην Αγιά για τα κεράσια έχουν ανάγκη από 2500 αγρεργάτες για τη συλλογή κερασιών σε έκταση 10.000 στρεμμάτων και μετά βίας βρίσκουν τους 500! Στη Μανωλάδα στην Ηλέια οι μισές φράουλες δεν έχουν συλλεχθεί φ-ετος. Στην Ιαράπετρα στην Κρήτη στα θερμοκήπια κινδυνέυοπυν να σαπίσουν ασυγκόμιστες οι τομάτες και τα αγγουράκια...Στις αμπελουργικές ζώνες της Θεσσαλία, στον Τύρναβο, τοη Ραψάνη, το Μεσενικόλα και τη Νέα Αγχίαλο αγωνιούν οι αμπελουργοί για τη συγκομιδή των σταφυλιών, ανέφερε μιλώντας στην εκοπμπή ΘΕΣΣΑΩΝ ΓΗ ο γεωπόνος Ντίνος Μπλιάτσος...

Το πρόβλημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι αλλοδαποί εργάτες γης (Αλβανοί κυρίως και μετά Βούλγαροι) έφυγαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου βρήκα καλύτερα μεροκάματα, καλύτερες συνθήκες κοινωνικής πρόνοιας για τις οικογένειές τους, ενώ η πανδημία και τα κλειστά σύνορα τους έδωσε τη δυνατότητα να αναθεωρήσουν κάποιες συνήθειες και να «ψαχτούν» γενικά για αλλού… Τα μεροκάματα των 35 ευρώ που προσφέρονται στους αγρεργάτες δεν τους επαρκούν πλέον. Αλλά…. εξαιτίας των εγγενών διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας αδυνατούν να προσφέρουν υψηλότερες και πιο ανταγωνιστικές απολαβές οι εργοδότες τόσο από τον πρωτογενή τομέα, όσο και από τον τομέα των κατασκευών, ή της μεταποίησης, ακόμη και του τουρισμού που βίωσε την διετή κρίση της πανδημίας. Διαμαρτύρονται οι εναπομείναντες Αλβανοί εργάτες γης ομαδικά στην Αγιά καθώς ζητούν τα 35 ευρώ μεροκάματο να γίνουν 40. Τα κεράσια όμως φέτος αγοράζονται πλέον με 1,2 ευρώ, έναντι πάνω από 2 πέρυσι το κιλό...

Σε ότι αφορά λοιπόν τη συγκομιδή φρούτων η ιδιαιτερότητα έγκειται πως οι τιμές τους λόγω της διεθνούς οικονομικής ύφεσης, που επιδεινώθηκε με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έχουν συμπιεστεί - τα φρούτα δεν θεωρούνται πρώτη διατροφική επιλογή-σε αντίθεση με τιμές σε βασικά άλλα διατροφικά αγαθά, όπως κρέας, γάλα, σιτάρι, ψωμί, ζωοτροφές, έλαια κλπ. Άρα η αύξηση μεροκάματων προκειμένου να συγκρατήσουν τους αγρεργάτες από τη φυγή, βγάζει εκτός προϋπολογισμού τους αγρότες, κτηματίες, ενώ στην κτηνοτροφία η κατάσταση είναι απελπιστική. Κάθε εβδομάδα σφάζονται κοπάδια στα σφαγεία «από ρίζα» . 300 , 400 και 700 προβάτων στη Θεσσαλία όπως ανέφερε ο πρόεδρος των κτηνοτρόφων Τυρνάβου Ζήσης Παρλίτσης , αφού οι κτηνοτρόφοι γερνούν και αδυνατούν πλέον χωρίς βοήθεια να ανταπεξέλθουν και στη σκληρή επίπονη εργασία και στα αυξημένα κόστη ζωοτροφών και ηλεκτρικής ενέργειας.

Από την πλευρά της πολιτείας δεν φαίνεται να υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο αντιμετώπισης αυτού του οξύτατου προβλήματος που απειλεί να ανατινάξει την παραγωγική βάση της χώρας. Το πρόβλημα έχει καταγραφεί στα αρμόδια υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης, Εργασίας και Μεταναστευτικής Πολιτικής, αλλά φαντάζει πολύπλοκο και για την πολιτική μας ελίτ και για τους συμβούλους και γραφειοκράτες.
Και όμως στην αντιμετώπισή του είναι τόσο απλό. Αντιγράφοντας τη μετανστευτική πολιτική από προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες που πρώτες αντιμετώπισαν το πρόβλημα πριν από τρεις και τέσσερις δεκαετίες δεκαετίες, όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Γαλλία και η Σουηδία μπορεί να εξευρεθεί λύση.

Με δεδομένο ότι ο ΟΗΕ κρούει τον κώδωνα ότι η νέα παγκόσμια επισιτιστική κρίση θα φέρει νέες εντάσεις στις χώρες του Τρίτου κόσμου και τοπικούς πολέμους, λόγω της πείνας, θα πρέπει να θεωρούμε μαθηματικά βέβαιο ότι τους προσεχείς μήνες θα αυξηθούν οι προσφυγικές ροές μέσω Αφρικής είτε με καράβια από τη Μεσόγειο, είτε από το δρόμο της Τουρκίας μέσω Αιγαίου και Έβρου. Αντί λοιπόν να «εργαλειοποιεί» το προσφυγικό και να εμφανίζεται μάλιστα ως δήθεν προστάτης των «απανταχού κατατρεγμένων» η γειτονική χώρα, θα μπορούσε να γίνεται πρόσκληση προς τις πρεσβείες αυτών των χωρών σε συνεννόηση με τις κλαδικές οργανώσεις ξενοδόχων, κατασκευαστών, βιομηχάνων , αγροτών και κτηνοτρόφων . Έτσι θα συντελεστεί και μία αποσυμφόρηση, αλλά κυρίως ένας πιο συντονισμένος έλεγχος όσων μπαίνουν και όσων βγαίνουν, αλλά ταυτόχρονα θα μπορέσει να ασκηθεί και μία πιο ευέλικτη εξωτερική πολιτική με βαθύτερη γεωπολιτική στόχευση σε χώρες όπως η Λιβύη, η Αίγυπτος, η Τυνησία ή η Συρία και το Ιράκ .
Με τα σημερινά μεροκάματα που δίνει η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να προσδοκά εργάτες από τον πρώην ανατολικό μπλοκ, αφού η παραγωγική μας διαδικασία μετά από τον δεκαετή κύκλο των μνημονίων καθίσταται μη ανταγωνιστική. Άρα ίσως η κατεύθυνση πρέπει να είναι χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Ασίας…

Το σίγουρο είναι ότι οι όποιες κινήσεις πρέπει να γίνουν χθες, διαφορετικά δεν έχει μέλλον η χώρα, χωρίς εργατικά χέρια στην αγροκτηνοτροφική παραγωγή και στον τουρισμό στους δύο πυλώνες που στηρίζουμε την ανάπτυξή μας. Και επιτέλους θα πρέπει να πάψει η επιδότηση της ανεργίας στους νέους μας και να ξεκινήσει στοχευμένο πρόγραμμα επιδότησης της εργασίας, να μάθουμε τους νέους μας να παράγουν και να υποδεχτούμε τους εργάτες γης με σχέδιο. Διαφορετικά θα μείνουμε χώρα ...γεροπαράξενων που θα αναπολεί το ένδοξο παρελθόν αλλά δεν θα έχει κανένα μέλλον