Πορφύρα και αίμα... !

 Όταν ο Αλπ Ασλάν ( ο αποκαλούμενος και λιοντάρι) συνέλαβε το Ρωμανό όχι το Νίκο τον απεργό πείνας της ληστείας με τα καλάσνικοφ στην τράπεζα του Βελβεντού, αλλά τον Διογένη στη μάχη του Ματζικέρτ πλησίον της λίμνης Βαν το 1071 στα βάθη της Ανατολίας, δεν φανταζόταν ποτέ ποιά θα ήταν η εξέλιξη... Στο γνωστό σήριαλ "Πορφύρα και Αίμα"ο Νίκος -Ρωμανός Διογένης - Βασταρδής και η Βούλα Ζουμπουλάκη (αυτοκράτειρα Ευδοκία) μας κρατούσαν συντροφιά, τους παλιότερους, στην ασπρόμαυρη ΥΕΝΕΔ την περίoδο 1977-78...

 Σήμερα το σήριαλ είναι έγχρωμο και δεν παίζεται στις στέπες της Ανατολίας, αλλά στους δρόμους των Εξαρχείων, με τους Βυζαντινούς να είναι οι αντεξουσιαστές και οι Σελτζούκοι να έχουν το ρόλο της ΕΛΑΣ...  και στις δικές μας τσέπες που αδειάζουν συνεχώς. Από τις στέπες στις τσέπες μία παράφραση δρόμος....

 Βέβαια ο Αλπ Αρσλάν απελευθέρωσε στη συνέχεια τον αιχμάλωτο Ρωμανό αφού πρώτα πήρε λύτρα από την αυτοκράτειρα Ευδοκία- πάντα στο τέλος το χρήμα όλα τα εξουσιάζει- αλλά ο Αθανασίου, κωλυσιεργεί γα τη ρύθμιση, τόσο, όσο να περάσει η θυελα με το φιάσκο των διαπραγματεύσεων με την τρόϊκα και να είναι στραμμένη η προσοχή της κοινής γνώμης στις οδομαχίες και στα αντάρτικα πόλεων του Σαββατοκύριακου... Κια για να μην ξεχνιόμαστε ότι όλα ξεκίνησαν από το Ματζικέρτ, έρχεται μία επίσκεψη για weekend στην Αθήνα και ο Σελτζούκος Νταβούτογλου με το στρατηγικό του βάθος... Πάντως το βάθος των Σελτζούκων το ανέκοψαν οι Φράγκοι με τις σταυροφορίες και όχι ο Φράγκος Φραγκούλης! Κοινώς όταν δεν υπάρχουν φράγκα τύφλα να χουν οι Φράγκοι!

 Η μέθοδος της παραπλάνησης του εχθρού λοιπόν εφαρμόζεται αρκετά συχνά στα πεδία των μαχών.. Εσχάτως έχουμε τους μετεωρολόγους να μιλούν για δυνατές βροχές κάθε μέρα, για να καλύψουν τη βροχή των μέτρων που έρχονται και την κενότητα των μετέωρων - λόγων!

 Όσο για το λιοντάρι Αλπ Αρσλάν, συμπεριφέρθηκε όπως οι Έλληνες κυβερνητικοί βουλευτές, όταν είδε το φως του χρήματος.. Στην αρχή λιοντάρια και καλά ότι δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα, μετά πρόβατα (το σκέφτονται πιο ώριμα) και στο τέλος κότες, το ψηφίζουν...


 Για εμάς δε τους υπόλοιπους αντί της πορφύρας και αίμα έχουμε το δάκρυα και αίμα, επί 5 χρόνια..

  Λευτεριά στο σύντροφο με το καλάσνικοφ Νίκο Ρωμανό λοιπόν, για να κάνουμε όλοι καλά Χριστούγεννα...

Υ.Γ.  Σημειωτέον ότι το λιοντάρι Αλπ Αρσλάν είχε το τελος του Ρωμανού ένα χρόνο μετά τη μάχη του Ματζικέρτ
 Ο Αλπ Αρσλάν πέθανε το 1072, λίγους μήνες μετά τον Ρωμανό. Κατά ειρωνική σύμπτωση, αιτία του θανάτου του ήταν η υπεροψία και η βαναυσότητά του, ελαττώματα για τα οποία είχε κατακρίνει τον Ρωμανό. Με απώτερο σκοπό την συνένωση ολόκληρου του μουσουλμανικού κόσμου, επέκτεινε τα σύνορα της νεοσύστατης αυτοκρατορίας του προς το Τουρκεστάν, την κοιτίδα των προγόνων του. Στην πορεία του καθυπέταξε πόλεις και πολιόρκησε οχυρά. Το φρούριο του Μπαρζάμ, υπερασπιζόμενο από τον ακατάβλητο Χωράσμιο Ιρανό Γιουσούφ Κοτουάλ, προέβαλε σθεναρή αντίσταση. Όταν τελικά κατελήφθη, ο Κοτουάλ οδηγήθηκε αιχμάλωτος μπροστά στον Σουλτάνο. Ο ένας χρόνος που είχε περάσει από την νίκη του στο Ματζικέρτ είχε σβήσει εύκολα από το μυαλό του τα λόγια του περί «…συγχώρεσης προς τους κακούς». Μόλις αντίκρισε τον αιχμάλωτο αντίπαλό του, διέταξε να βασανιστεί μέχρι θανάτου. Οργισμένος ο Κοτουάλ, χωρίς να έχει πλέον τίποτα να χάσει, πέρα από έναν αργό, μαρτυρικό θάνατο, προσέβαλε κατάμουτρα τον Σουλτάνο, αποκαλώντας τον δειλό. Ο πάντοτε γενναίος Αλπ Αρσλάν, διέταξε τους φρουρούς να τον απελευθερώσουν για να αναμετρηθούν μόνοι τους. Ο Κοτουάλ τράβηξε ένα μαχαίρι και όρμησε μανιασμένος κατά του Σουλτάνου. Ο Αλπ Αρσλάν όμως, ήταν ένας από τους δεινότερους τοξότες της εποχής του. Με αξιοθαύμαστη ταχύτητα έβαλε ένα βέλος στη χορδή του τόξου του. Την στιγμή που το χέρι του απελευθέρωνε την χορδή, το πόδι του γλίστρησε. Το βέλος αστόχησε για ελάχιστα εκατοστά και την επόμενη στιγμή ο Κοτουάλ κάρφωνε το μαχαίρι του στο στήθος του. Τέσσερις ημέρες αργότερα ο νικητής του Ματζικέρτ θα υπέκυπτε στο μοιραίο τραύμα του. Ήταν 42 χρονών και είχε βασιλεύσει επί 10 χρόνια. Συνειδητοποιώντας ότι είχε τιμωρηθεί για την υπεροψία του, διέταξε να γραφή στον τάφο του η ακόλουθη επιγραφή: