Τα κορίτσια που χάθηκαν

Κρύο αυτό το Σάββατο του Φλεβάρη, ο ουρανός έχει ένα θλιμμένο γκρίζο χρώμα και μερικά σύννεφα σαν σκορπια παιδικά παιχνίδια στεκονται ακινητα περιμένοντας να τα μαζέψουν...

Από το πρωί το μυαλό μου γυρίζει στην Εριφύλη επίμονα σαν Βρύση που στάζει...

Η Αλήθεια είναι πως τη θυμηθηκα με τις φωτιές στην Αυστραλία...

Είχε φύγει μετανάστρια έχοντας στη βαλίτσα της μια φωτογραφία...

Ήταν του άντρα που την περίμενε να τη παντρευτεί...

Πολλοί άντρες μετανάστες στην Αυστραλία μεγάλη η έλλειψη γυναικών και στηθηκαν γραφεία στην Ελλάδα που έστελναν νύφες στην Αυστραλία...

Η Εριφυλη δούλευε "υφαντρουλα" σ ένα εργοστάσιο, μικρο το μεροκαματο φτώχεια μεγάλη και πήρε την απόφαση να πάει στην Αυστραλία...

Εβγαλε φωτογραφία την έστειλε και βρέθηκε ο γαμπρός που είδε τη φωτογραφία και την ηθελε για γυναίκα του...

Υπήρχε όμως μια λεπτομέρεια η Εριφύλη είχε ένα μωβ σημάδι στο πρόσωπο στη γειτονιά έλεγαν πως η μάνα της έγκυος "μύρισε τριαντάφυλλο" κι έμεινε το σημάδι, στο πρόσωπο του μωρού...

Ο φωτογραφος όμως στο ΡΕΤΟΥΣ εξαφάνισε το σημάδι...

Πάντα και τώρα σκέφτομαι πως αντέδρασε ο γαμπρός όταν είδε το σημάδι, πάντως η Εριφύλη δεν γύρισε πίσω ούτε κι άλλα δύο κορίτσια της γειτονιάς που διάλεξαν την Αυστραλία...

Θυμάμαι τη μέρα που αποχαιρέτησε τους γείτονες τα δάκρυα είχαν μωβ χρώμα όπως κυλούσαν πάνω στο σημάδι σαν τις βιολέτες στον επιτάφιο...

Μακάρι να βρήκε τη δική της Ανάσταση στη μακρινή Αυστραλία μακάρι να μην έπαθε κακό με τις φωτιές...

* Ο Βαγγέλης Κολώνας είναι Λαρισαίος Ηθοποιός / Σκηνοθέτης / Συγγραφέας