Παραμύθια στον τοίχο

Όταν ήμουνα μικρος η μαμά μου έβαζε στον τοίχο πάνω από τα κρεβάτια, ντιβανια ΠΑΝΤΕΣ αλλά και κάθε σπίτι είχε πάντες στους τοιχους το χειμώνα ήταν βαριές το καλοκαίρι ελαφρές σταμπωτες ΤΥΡΝΆΒΟΥ...

Για μένα οι πάντες ήταν ένα ταξίδι, έκανα Ιστορίες ταξίδευα μέσα από τη ΓΕΝΟΒΈΦΑ που ζούσε γυμνή στη σπηλια κατηγορούμενη άδικα με τα μακριά μαλλιά της να καλύπτουν τη γύμνια της κι ενα λιοντάρι να τη φυλάει...

Την απελευθερωνα της έδινα ένα βασιλικο φόρεμα ελεγα την αλήθεια στο σύζυγό της βασιλιά και Μ έκανε διάδοχο του...

Χανομουν με τις ώρες και το δωμάτιο πλημμύριζε από δράση, μάχες, ιαχές βογγητα πληγωμένων κι ερχόντουσαν πρόσωπα λόγια και χειρονομίες που σαν τον μαρμαρωμενο Βασιλιά είχαν πέσει σε βαθύ ύπνο...

Συμφορές εξαφανιζονταν, ο Μέγας ΑλΕΞΑΝΔΡΟΣ με τον ΒΟΥΚΕΦΆΛΑ το άλογο του, γινόταν φίλος μου και φεύγαμε για την Ασία...

Το ταξίδι δεν τελείωνε ποτέ...

Περπατούσα ονειροβατωντας σε δικά μου μονοπάτια σε δάση κήπους ποτάμια...

κι όλα γύρω μου ήταν όμορφα γιατί οι τοίχοι μου λέγαν ΠΑΡΑΜΎΘΙΑ...

* Ο Βαγγέλης Κολώνας είναι Λαρισαίος Ηθοποιός / Σκηνοθέτης / Συγγραφέας