Εκλογές fast track : της επικοινωνίας, εις βάρος της ουσίας…

Λιγότερος από ένας μήνας μένει για τις εκλογές και τα δύο κόμματα εξουσίας, διεκδικούν την ψήφο μας χωρίς να έχουν ξεδιπλώσει στους πολίτες την πραγματική ατζέντα που πρόκειται να εφαρμόσουν σε νευραλγικούς τομείς της οικονομίας.

Ιδιαίτερα σε ότι αφορά τον αγροτικό τομέα που μαστίζεται από έλλειψη ρευστότητας και ταλανίζεται από το υψηλό κόστος παραγωγής, αυτό που θα ήθελαν να ακούσουν οι αγρότες ψηφοφόροι, είναι αν υπάρχει πράγματι επεξεργασμένο και κοστολογημένο σχέδιο π.χ. για μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο, αν υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία υποκατάστασης της Αγροτικής πίστης, αν υπάρχει σχέδιο για μείωση του κόστους στο αγροτικό ρεύμα. Τι σκέφτονται για την προστασία της εγχώριας παραγωγής, πως θα πατάξουν τα φαινόμενα παράνομων εισαγωγών π. χ στο γάλα;

Θα υπάρξει παρέμβαση για να σταματήσει η ασυδοσία των εμπόρων και το φαινόμενο των ανοιχτών τιμών στα αγροτικά προϊόντα που έχει γενικευτεί στα χρόνια της κρίσης;
Θα ενισχυθεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού για να παταχθούν φαινόμενα «καρτελοποίησης» της αγοράς και ολιγοπωλιακών πρακτικών που νοθεύουν τον ανταγωνισμό;

Τι σημαίνει η κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου που ευαγγελίζεται η ΝΔ; 

Με τι θα αντικατασταθεί ;  Θα πληρώνουν λιγότερες εισφορές οι αγρότες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιστήμονες; Ότι χρειάζεται αντικατάσταση είναι πασιφανές, αφού μόλις τρία χρόνια μετά την εφαρμογή του έχουν συσσωρευτεί χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία που υπερβαίνουν τα 10 δις ευρώ, ενώ ακόμη δεν έχει βρεθεί ο μαθηματικός τύπος υπολογισμού των συντάξεων.

Επί της ουσίας ακούγοντας κανείς το τελευταίο διάστημα τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εξαγγέλλουν περίπου τα ίδια πράγματα σε ότι αφορά τη μείωση της φορολογίας, στοχεύοντας και οι δύο στις ψήφους της λεγόμενης μεσαίας τάξης. Βέβαια και αυτό μοιάζει να είναι επιταγή των δανειστών αφού οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία έχουν υπερβεί τα 100 δις ευρώ και οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές, απλά επιτείνουν το πρόβλημα, θεριεύουν τη φοροδιαφυγή, αλλά και τη φυγή επιχειρήσεων στο εξωτερικό…

Η κοινή τους αφετηρία σίγουρα έχει να κάνει και με τους μικρούς βαθμούς ελευθερίας που έχουν στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, αφού παραμένουμε υπό την υψηλή επιτροπεία των δανειστών. Τα «κόκκινα δάνεια» για παράδειγμα είναι ένας βραχνάς και για τους δύο εκλογικούς μονομάχους και τα όσα έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές, δύσκολα ανατρέπονται.
Η διαφοροποίηση των δύο κομμάτων εξουσίας έγκειται στον τρόπο χρηματοδότησης των μέτρων που προτείνουν. Η Ν.Δ. στοχεύει στην εξοικονόμηση περίπου 2 δισ. ευρώ στην τετραετία από τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμά του από το υπερπλεόνασμα, το οποίο ωστόσο ήταν αποτέλεσμα της σκληρής φορολογικής και ασφαλιστικής πολιτικής. Πάντως, οι προτάσεις και των δύο κομμάτων έχουν υψηλό κόστος και θα πρέπει αφενός να εγκριθούν από τους δανειστές, αφετέρου να εξηγήσουν αναλυτικά πώς ακριβώς θα χρηματοδοτηθούν τα προγράμματά τους.
Επί της ουσίας ο χρόνος της προεκλογικής περιόδου δεν επαρκεί για να εξηγηθεί στους πολίτες τι τους περιμένει από την 8η Ιουλίου και μετά. Άρα και πάλι η επικοινωνία θα κατισχύσει της ουσίας. Είναι θα λέγαμε εκλογές fast track…

Οι πολίτες όμως τούτη τη φορά είναι σοφότεροι, μετά από τόσα χρόνια μνημονίων : δεν είναι –και δεν προτίθενται να γίνουν– «θεατές λόγων και ακροατές έργων», για να θυμηθούμε τον Θουκυδίδη. Δικαιούνται να γνωρίζουν λεπτομερώς τους σχεδιασμούς κάθε κόμματος για την οικονομία, το κοινωνικό κράτος, τα «εθνικά», τα πάντα. Για να σταθμίσουν και να αποφασίσουν.