Η αγορά ακολουθεί τους δικούς της αμείλικτους ρυθμούς, με την επικράτηση του νόμου του ισχυρού και δεν «παραμυθιάζεται» από τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, που έρχονται δήθεν να βάλουν μία τάξη στην ασυδοσία των εμπόρων εις βάρος των παραγωγών. Όσο η αγροτική εγχώρια παραγωγή αδυνατεί να εκφραστεί με συλλογικά σχήματα, συνεταιρισμούς και ομάδες παραγωγών, τόσο οι βιομήχανοι και οι έμποροι θα καθορίζουν μονομερώς τις τιμές. Αυτό φαίνεται και στην περίπτωση του βιομηχανικού ροδάκινου, όπου οι βιομηχανίες παραλαμβάνουν σε τιμές κάτω του κόστους από τους παραγωγούς το προϊόν, στα 26 λεπτά το κιλό (στην τιμή συμπεριλαμβάνεται και μεταφορικό κόστος) , όταν σύμφωνα με ους ίδιους τους παραγωγούς μία “fair price” θα έπρεπε να είναι στα 30 λεπτά, ώστε να προκύπτει και ένα λογικό κέρδος.
Το ίδιο και με τα σιτηρά, όπου ναι μεν επιχειρείται παρέμβαση από τις δύο εναπομείνασες Ενώσεις συνεταιρισμών στη Θεσσαλία, την ΕΑΣ Βόλου και την ΕΑΣ Τρικάλων, με τιμή στα 20 λεπτά στο σκληρό σιτάρι και στα 17 λεπτά στο κριθάρι, αλλά οι δυνατότητες συγκέντρωσης μεγάλων ποσοτήτων από το θεσσαλικό κάμπο, «σκοντάφτουν» στο καταστατικό των συνεταιρισμών που απαγορεύει εμπορία πάνω από το διπλάσιο της δυναμικότητας των συνεταιρισμένων αγροτών. Πρωτοβάθμιοι συνεταιρισμοί όπως ο ΘΕΣ-Γη και οι συνεταιρισμοί Νίκαιας και Πλατυκάμπου, εξακολουθούν να επιχειρούν να δώσουν καλύτερες τιμές από το εμπόριο, αλλά επίσης οι δυνατότητες παρέμβασης και συγκέντρωσης σιτηρών είναι ισχνές...
Έτσι αυτή τη στιγμή οι έμποροι για το μεγαλύτερο μέρος των ποσοτήτων στα σιτηρά στο θεσσαλικό κάμπο δίνουν προκαταβολές στα 12 λεπτά το κιλό και κρατούν τις τιμές «ανοιχτές» παρά τις υποτιθέμενες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως αυτή που πρόσφατα ανακοίνωσε ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βασίλης Κόκκαλης για το βαμβάκι, με τον βαρύγδουπο τίτλο «τέρμα στις ανοιχτές τιμές στο βαμβάκι»…
Βέβαια είναι γνωστό ότι η αγορά δεν καθορίζεται με νόμους, αφού έχει τους δικούς της άγραφους και μόνο με δυνατά συλλογικά σχήματα, μπορούν να επιτευχθούν ισορροπίες που θα επιφέρουν κέρδη και στα δύο μέρη (πωλητές και αγοραστές).
Την ίδια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξαγγέλλει ότι θα βάλει τάξη στους ελέγχους και τις αθρόες εισαγωγές πρόβειου γάλακτος από βαλκανικές χώρες, που προορίζεται για τη νόθευση της φέτας, αλλά δεν αρκούν οι καλές προθέσεις. Θα πρέπει να προχωρήσει η διεπαγγελματική της φέτας για την προστασία και του προϊόντος και των κτηνοτρόφων που αιμορραγούν οικονομικά τα τελευταία δύο χρόνια με τιμές εξευτελιστικές κάτω από ατ 80 λεπτά το κιλό…
Διεπαγγελματική βέβαια υφίσταται και στο βαμβάκι, αλλά αυτό δεν απαγόρεψε πέρυσι τους εκκοκκιστές να παραλαμβάνουν με ανοιχτές τιμές το «λευκό χρυσό» στο θεσσαλικό κάμπο και κάτι μου λέει ότι αυτή η τακτική θα συνεχιστεί και φέτος, παρά τις νομοθετικές πρωτοβουλίες Κόκκαλη, αν δεν ισχυροποιηθούν οι ομάδες παραγωγών βάμβακος, ώστε να έχουν διαπραγματευτική ισχύ.
Φυσικά για την τήρηση των νόμων που υπάρχουν αλλά δεν εφαρμόζονται και για τα καρτέλ και για τη νοθεία και για την εμπορία προϊόντων, απαιτείται πολιτική βούληση. Και ανεξάρτητες αρχές που θα ελέγχουν το «βρώμικο χρήμα» που πιθανό να διοχετεύουν σε πολιτικούς οι εισαγωγείς και οι έμποροι. Ένας από τους λόγους εξάλλου που χρεοκόπησε η χώρα, ήταν ότι η οικονομία πήρε έντονα τα στοιχεία του μεταπρατισμού και το εισαγωγικό εμπόριο θριάμβευσε εις βάρος της πραγματικής παραγωγής…
Εν κατακλείδι οι οικονομικά ισχυροί έχουν τον τρόπο να θησαυρίζουν εις βάρος των παραγωγών, όσο αυτοί αδυνατούν να οργανωθούν και οι πολιτικοί είναι απλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της ασυδοσίας. Μόνο με οργάνωση από τα κάτω οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι θα μπορέσουν να βάλουν ένα φραγμό στον εφιάλτη που βιώνουν τα τελευταία χρόνια.
Together is better...
Αν το άρθρο μας σας άρεσε, πατήστε Παρακαλούμε, κάντε
