Σε καθεστώς επιτήρησης για αιμοραγικό πυρετό Κριμαίας-Κονγκό μέλη του προσωπικού του Πανεπιστημιακού

Σε ανακοίνωση του Συλλόγου Ιατρών ΕΣΥ & Ειδικευομένων Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, σχετικά με το πρόσφατο περιστατικό αιμορραγικού πυρετού Κριμαίας-Κονγκό, επισημαίνονται τα εξής:

«Με βαθιά θλίψη εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια προς την οικογένεια και τους οικείους του ασθενούς που κατέληξε λόγω αιμορραγικού πυρετού Κριμαίας-Κονγκό. Στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι στον πόνο των ανθρώπων που έχασαν έναν δικό τους.

Ταυτόχρονα, ευχόμαστε περαστικά και ταχεία ανάρρωση στη συνάδελφό μας, η οποία νοσηλεύεται με τη συγκεκριμένη λοίμωξη. Πρόκειται για μια γιατρό που διαχρονικά στέκεται με αυταπάρνηση δίπλα στους ασθενείς, με υψηλό αίσθημα ευθύνης και βαθιά ανθρωπιά. Δεν είναι τυχαίο ότι ασθένησε στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων της, δίνοντας, όπως πάντα, τον καλύτερό της εαυτό για τους ανθρώπους που φροντίζει. Η σκέψη όλων μας είναι κοντά της, και την περιβάλλουμε με εκτίμηση, αγάπη και στήριξη.

Καλή δύναμη ευχόμαστε επίσης στους συναδέλφους που βρίσκονται σε καθεστώς επιτήρησης λόγω στενής επαφής με τον ασθενή, και καλούνται να διαχειριστούν την ανησυχία, την αβεβαιότητα και την ευθύνη, τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τους γύρω τους.

Το τραγικό αυτό περιστατικό αναδεικνύει για ακόμη μία φορά την πίεση που υφίστανται οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας. Κάθε ημέρα, εργαζόμαστε σε συνθήκες αυξημένου κινδύνου, βάζοντας το καθήκον και τον άνθρωπο πάνω από τον φόβο, χωρίς όμως καμία ουσιαστική θεσμική προστασία. Την ίδια στιγμή, οι ελλείψεις προσωπικού επιτείνονται, καθώς τμήματα καλούνται να λειτουργήσουν με λιγότερους γιατρούς και νοσηλευτές, λόγω νόσησης ή απομάκρυνσης συναδέλφων για προληπτικούς λόγους. Η πίεση για όσους παραμένουμε στις θέσεις μας είναι ασφυκτική.

Κι όμως, παραμένουμε εκτός του καθεστώτος Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Κανένας μηχανισμός δεν εγγυάται την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς μας, παρότι κάθε μέρα υπάρχει έκθεση σε λοιμώδεις και επικίνδυνες καταστάσεις, παρότι καθημερινά ρισκάρουμε τη ζωή μας για να υπηρετήσουμε το λειτούργημα της φροντίδας του άλλου.

Είμαστε περήφανοι για τον αγώνα που δίνουμε. Δεν ζητάμε χειροκρότημα. Ζητάμε αναγνώριση στην πράξη, αξιοπρέπεια στον χώρο εργασίας και έμπρακτη φροντίδα για τους ανθρώπους που φροντίζουν».