Η ληστεία που «έχτισε» τον μύθο των αδελφών Παλαιοκώστα: «Καλοφάγωτα»

«Κρατούσα μια μεγάλη τσάντα οικοδόμου που περιείχε δύο γεμάτες επτάσφαιρες κοντόκαννες καραμπίνες κι έναν μεγάλο ταξιδιωτικό σάκο. Ο Κώστας, συνοδηγός, βγήκε δεύτερος. Κάτω απ’ το ανοιξιάτικο μπουφάν του είχε κρεμάσει χιαστή με ιμάντα ένα ούζι. Ο Νίκος, ως οδηγός, βγήκε τελευταίος. Με αυτή τη σειρά δρασκελίσαμε τα λιγοστά σκαλιά μέχρι να μπούμε. Φορούσαμε όλοι γυαλιά ηλίου και καπέλα τύπου τζόκεϊ. Ο Κώστας έμεινε να φυλάει την είσοδο. Εγώ καθώς προπορευόμουν του Νίκου βγάζω μια κοντόκανη και του την πετάω. Την πιάνει στον αέρα. Βγάζω την άλλη και αρχινά το πανηγύρι…», αναφέρει.

«Για όποιον δεν κατάλαβε γίνεται ληστεία. Τα λεφτά της τράπεζας ήρθαμε να πάρουμε όχι τις ζωές σας. Μη μας αναγκάσετε να το κάνουμε. Στην τράπεζα θα ξανάρθουν χρήματα, η ζωή δεν επιστρέφει ποτέ. Φρόνιμα, να πάμε όλοι σπίτια μας’», ήταν τα λόγια του στους υπαλλήλους και τους πελάτες της τράπεζας.

Ο Βασίλης Παλαιοκώστας πήγε στον ταμία και κολλώντας την κοντόκανη στο κεφάλι του ζήτησε το κλειδί για το χρηματοκιβώτιο, ωστόσο ο ταμίας του είπε πως το είχε ο διευθυντής. Αυτός έκανε πως… δεν καταλάβαινε τι γινόταν και ήταν σκυμμένος πάνω από τον ντοσιέ του. «Θες να δεις αίμα στην τράπεζα σου;», του είπε ο Παλαιοκώστας και τον πήγε στο μεγάλο χρηματοκιβώτιο.

Τους φώναζαν «καλοφάγωτα»

Όταν άνοιξε το χρηματοκιβώτιο, ο Παλαιοκώστας με χαρά είδε ότι τα λεφτά είναι τόσα πολλά, που δεν χωράνε στους δύο σάκους που έχουν μαζί τους. Ο Νίκος Παλαιοκώστας, είχε προνοήσει και είχε φέρει μαζί του έναν υπνόσακο βάζοντας μέσα και εκεί πεντοχίλιαρα.

Όλη η ληστεία να κράτησε πέντε λεπτά, ωστόσο μέσα σε αυτόν τον χρόνο, η ατμόσφαιρα είχε ελαφρύνει, ο Νίκος Παλαιοκώστας έκανε αστεία με αποτέλεσμα υπάλληλοι και πελάτες να γελάνε, σε σημείο, την ώρα που έφευγαν να τους φωνάζουν «καλοφάγωτα» και «σε καλή μεριά».

Έξω από την τράπεζα είχε μαζευτεί κόσμος και ένας αστυνομικός με πολιτικά, μέσα από το πλήθος έβγαλε όπλο και πυροβόλησε, αλλά δεν κατάφερε το παραμικρό. Πιο κάτω οι ληστές άλλαξαν αυτοκίνητο.

Τη διαφυγή τους θα περιγράψει ο Κώστας Σαμαράς, στο δικό του βιβλίο με τον τίτλο «Καταζητείται»: «Περάσαμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα το Κέντρο Υγείας της πόλης από τα δεξιά μας και το γήπεδο πιο πάνω στʼ αριστερά χωρίς να μας ακολουθεί κανένα αυτοκίνητο από πίσω. Κανά δυο χιλιόμετρα πριν από την Καλαμπάκα, καθώς κινούμασταν με αρκετά μεγάλη ταχύτητα, είδαμε να εμφανίζονται από την απέναντι μεριά τα δύο περιπολικά της αστυνομίας που είχαν βγει στο κατόπι μας. Πρώτο ήταν το τζιπ και από πίσω το Μιτσουμπίσι κι άλλο ένα συμβατικό αυτοκίνητο.

“Νάτοι!” έκανε ο Βασίλης όλο έξαψη. “Εγώ πέφτω κάτω, παιδιά”, είπα και χώθηκα στο κενό ανάμεσα στα πίσω και στα μπροστινά καθίσματα του αυτοκινήτου ώστε οι μπάτσοι να δούνε μόνο δύο άτομα στο Όπελ. Μόλις κατάλαβα ότι διασταυρωθήκαμε με τα τρία αστυνομικά οχήματα χωρίς να ακουστεί κάποιο ανησυχητικό φρενάρισμα άρχισα νʼ ανασηκώνομαι πάλι».

Διέφυγαν στα βουνά

Βασίλης, Νίκος Παλαιοκώστας και Κώστας Σαμαράς κατάφεραν να διαφύγουν στα βουνά, τα οποία ήξεραν από μικρά παιδιά. Όταν άνοιξαν τις τσάντες διαπίστωσαν πως είχαν αρπάξει 125 εκατομμύρια δραχμές (336.000 ευρώ) ο Παλαιοκώστας όμως θα γράψει ότι δεν έμειναν ευχαριστημένοι, γιατί ήξεραν ότι πίσω τους παράτησαν άλλα τόσα.

Όταν ένιωσαν πως ο κίνδυνος πέρασε κατάφεραν να κλέψουν ένα Nissan και να διαφύγουν. Το επέστρεψαν καθαρό και γυαλισμένο, ενώ κάτω απ’ το χαλί της θέσης του οδηγού είχαν κρύψει 150.000 δραχμές.