Συγκλονίζει η θεία του Γεράσιμου-Ιάσονα:«Κάθε οικογένεια είτε ζωντανών είτε νεκρών, έχει το δικό της Γολγοθά»

Η θεία του Γεράσιμου Γεωργιάδη, μοναδικού επιζώντα επιβάτη από το πρώτο βαγόνι της αμαξοστοιχίας Intercity 62 στα Τέμπη ζήτησε από όλους να δείξουν ενσυναίσθηση. Ο Γεράσιμος, ο μόνος επιζών του πρώτου βαγονιού της επιβατικής αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε με εμπορικό τρένο πριν δύο χρόνια στα Τέμπη, βρίσκεται σε κώμα και δεν έχει ανακτήσει έκτοτε τις αισθήσεις του.

Ήταν βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023, όταν έγινε η χειρότερη σιδηροδρομική τραγωδία που γνώρισε ποτέ η χώρα με 57 νεκρούς που ταξίδευαν με τρένο από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη, με το ταξίδι τους να «κόβεται» στα Τέμπη. Επί 2 χρόνια ο Γεράσιμος, δίνει «μάχη» για να κρατηθεί στη ζωή, έχοντας μεταφερθεί σε πολλά νοσοκομεία στην Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική προκειμένου να λάβει την απαραίτητη περίθαλψη. Ο Γεράσιμος νοσηλεύτηκε για μήνες στο νοσοκομείο της Λάρισας. Παρά τις προσπάθειες του ιατρικού προσωπικού κρίθηκε απαραίτητη η αεροδιακομιδή του σε εξελιγμένο ιατρικό κέντρο στη Βοστώνη των ΗΠΑ, όπου ολοκληρώθηκε η νοσηλεία του χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έκτοτε, νοσηλεύεται σε ιατρικό κέντρο αποκατάστασης στην Ιταλία.

Με αφορμή την συμπλήρωση δύο ετών από την σιδηροδρομική τραγωδία με ανάρτησή της η θεία του Γεράσιμου σχολιάζει όλους εκείνους που εστιάζουν στη δημόσια εικόνα των συγγενών των θυμάτων και όχι στην ουσία του ζητήματος.

«Καθε οικογένεια των Τεμπών, είτε ζωντανων είτε νεκρων, έχει το δικό της Γολγοθά. Και είναι μεγάλος. Σταυρός ασηκωτος και αιώνιος», σημειώνουν. «Ο πόνος της ψυχής, δεν καθρεφτίζεται ούτε στα στολίδια, ούτε στα περιποιημένα μαλλιά, ούτε καν στα μάτια ενός πονεμένου ανθρώπου, αλλά ούτε και στην εγκατάλειψη της ατομικής μας φροντίδας, της κακομοιριάς μας, γιατί αυτή οδηγεί σε λυπηση», συνεχίζουν και καταλήγουν ζητώντας από όλους να δείξουν ενσυναίσθηση.

«Η έκταση του θέματος είναι υπερβολική για την όλη τραγωδία που μας στοιχειώνει. Δίνουμε σημασία σε κακίες, σε μιση, σε εμπάθειες, σε φθόνο, σε λόγια που αρμόζουν σε μικρούς έως ανύπαρκτους ανθρώπους.

Γιατί αν όντως υπήρξαν σαν άνθρωποι με καρδιά και αισθήματα δεν θα σχολίαζαν κανένα γονέα… Κανένα αδελφό, η αδελφή, κανένα παιδί. Ανήκουν σε άλλο είδος ανθρώπου, πολύ κατώτερο, χωρίς συναισθηματική νοημοσύνη. Ο πόνος της ψυχής, δεν καθρεφτίζεται ούτε στα στολίδια, ούτε στα περιποιημένα μαλλιά, ούτε καν στα μάτια ενός πονεμένου ανθρώπου, αλλά ούτε και στην εγκατάλειψη της ατομικής μας φροντίδας, της κακομοιριάς μας, γιατί αυτή οδηγεί σε Λυπηση. Ικανοποιεί τους ανθρώπους του όχλου που θέλουν την αδυναμία σου για σύμμαχο στο εγώ τους.

Καθε οικογένεια των Τεμπών, είτε ζωντανων είτε νεκρων, έχει το δικό της Γολγοθά. Και είναι μεγάλος. Σταυρός ασηκωτος και αιώνιος. Μάχη με το χρόνο. Να τερματίσουμε, όπως μπορεί ο καθένας. Κι αν φθονούν το ύψος των ανθρώπων που δεν εγκαταλείπουν τη μάχη και στέκονται αγέρωχοι, δυνατοί, όμορφοι, φροντισμένοι, με αξιοπρέπεια ίσως και με πικρό χαμογελο στα χείλη, είναι γιατί αυτό απαιτεί η ίδια η Ζωή.

Η εγκατάλειψη είναι αδυναμία. Είναι τροφή του κακού και πυροδότηση για άσκηση αδικίας. Όχι! Δεν θα αφήσουμε κανένα σχόλιο να σταθεί εμπόδιο στην πορεία που χαράζει η ίδια η ζωή. Κάποιοι χηρεψαν, ίσως έχουν μια δεύτερη ευκαιρία. Κάποιοι χώρισαν. Ίσως έχουν την τύχη να βρουν κάποιο σύντροφό να μοιραστούν τον πόνο τους, κάποια παιδιά έχασαν την αγαπημένη/ο τους ταίρι, αδελφακι, ξαδελφακι, φιλαράκι, αλλά με το χρόνο θα κάνουν τη δική τους οικογένεια. Καποιοι έχασαν τους γονείς τους, τους θείους, τα ανήψια τους. Κάποιοι θα χορέψουν ζεμπεκικο του πόνου παράλληλα με το θρήνο. Γιατί αυτό λέει η ψυχή τους. Αλλά ο λαός θέλει το χορό του Ζαλόγγου. Μην τους τον δώσετε. Μην ασχολείστε. Ο δρόμος είναι δυσβατος και ανηφορικός. Κρατηθειτε όρθιοι. Μέχρι το τέλος. Μακρυά από κάθε τι που σας βάζει σε κακό λογισμό. Μόνο ενσυναίσθηση. Και τότε, ίσως ξημερώσει μια χαραμάδα ηλίου και ελπίδας στη ζωή μας».

Δείτε παρακάτω την ανάρτησή της