θα αρκεστούμε στα λίγα στη Θεσσαλία;

Θεωρήσαμε  μετά τη βιβλική καταστροφή που υπέστη η Θεσσαλία το Σεπτέμβρη πως ήταν μια μοναδική ευκαιρία να προωθήσει η κυβέρνηση σημαντικά έργα υποδομής που έχουν βαλτώσει επί δεκαετίες και σχετίζονται και με την αντιπλημμυρική προστασία του κάμπου και με την άρδευση και με την παραγωγή πλούτου για την τοπική και εθνική οικονομία. Λέγαμε αν όχι τώρα τότε πότε;

Μέχρι στιγμής , τρεις μήνες μετά τις θεομηνίες Ντάνιελ και Ηλίας που γονάτισαν νοικοκυριά, αγροτική οικονομία  και επιχειρήσεις έχουμε μια υπόσχεση ότι μετά το Φλεβάρη θα δούμε τι θα γίνει με τα νερά της Κάρλας, ξεχάστε προς το παρόν τα μεσαία φράγματα πλην ίσως της Σκοπιάς (που ήταν δρομολογημένο από τον Ιανό) , παγώνει ο Αχελώος μέχρι νεωτέρας και το... "κερασάκι στην τούρτα" Ενιαίος Φορέας Διαχείρισης Υδάτων που θα λειτουργήσει πιλοτικά για όλη την Ελλάδα και ως όχημα για την ιδιωτικοποίηση του νερού και για ύδρευση και για άρδευση...

Σε έναν τόπο που κατάντησε μίζερος και φτωχοποιημένος, φυσικά αυτό που προέχει είναι οι αποζημιώσεις για να μπορέσουν οι άνθρωποί του  να βγάλουν χειμώνα.

Για τα άλλα τα μεγάλα αυτά που θα μας δώσουν ελπίδα να συνεχίσουμε να ζούμε στην αγαπημένη μας Θεσσαλία στερέψαμε από διεκδικήσεις, μαχητικότητα, ιδέες;

 Συνηθίσαμε στα λίγα;

Γ.Κ.