Η Θεσσαλία έχει ανάγκη από ένα «σχέδιο Μάρσαλ»

 Η οικονομική καταστροφή που υπέστη η Θεσσαλία από τη θεομηνία Daniel, είναι ασύλληπτη και τα νούμερα τρομάζουν. Όσο άμεση και αν είναι η κρατική αρωγή δεν θα μπορέσει να επουλώσει τις πληγές, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Καρδίτσα και τα Φάρσαλα που υπέστησαν δύο καταστροφές σε μια 3ετία, μία με τον Ιανό και μία πρόσφατη με τη φονική πλημμύρα στον κάμπο του Παλαμά, της Φαρκαδόνας, των χωριών του πρώην δήμου Ευιδρίου, της Φαλάνης και των παρακάρλιων χωριών.

 Η Θεσσαλία θα μαραζώσει αν δεν εκπονηθεί ένα άμεσο σχέδιο ανασυγκρότησης που θα περιλαμβάνει προσέλκυση επενδύσεων, νέα διοικητικές δομές που επιτέλους πρέπει να αποκεντρωθούν, νέες σχολές, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μεγάλα έργα όπως φράγματα αντιπλημμυρικά, αρδευτικά- υδροηλεκτρικά που έχουν ξεχαστεί στα σκονισμένα ράφια υπουργείων από τη δεκαετία του ’60 (μελέτη Ελεκτροβάτ) .

 Πρέπει άμεσα να αλλάξει η φιλοσοφία του Εθνικού Σχεδίου για την ενέργεια και το Κλίμα  (ΕΣΕΚ) και να δοθεί προτεραιότητα στα μεγάλα και μεσαία  υδροηλεκτρικά έργα και στα φράγματα όπως φράγμα Συκιάς στον Αχελώο, φράγμα Μουζακίου, Πύλης, Νεοχωρίτη, Ληθαίου, Ενιπέα στη Σκοπιά Φαρσάλων, Τιτάνου στον Πηνειό. Τα έργα αυτά και ασφάλεια θα παρέχουν στους πολίτες και ανάπτυξη στον κάμπο και θέσεις απασχόλησης θα δημιουργήσουν.

Όπως και με τις δασικές πυρκαγιές που τα καμένα κηρύσσονται αναδασωτέα, έτσι θα πρέπει να γίνει και με τα πλημμυρισμένα χωράφια και να παραμείνει ο χαρακτηρισμός γαίες υψηλής παραγωγικότητας, ώστε να μη γεμίσει ο κάμπος με απέραντα φωτοβολταϊκά πάρκα που δεν προσφέρουν προστιθέμενη αξία στην τοπική οικονομία.
Μόλις στεγνώσουν οι λάσπες από τον κάμπο θα πρέπει να οριοθετήσουμε πρώτα ποιες γαίες παρέμειναν παραγωγικές ποιες χάσαμε μόνιμα και ποιες θα πάρει χρόνο για να επανέλθουν. Με δεδομένο ότι το πιο σημαντικό κεφάλαιο της Θεσσαλίας είναι η γη της και εφόσον θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι αυτή που θα απομείνει προς καλλιέργεια είναι λιγότερη από εκείνη πριν τη θεομηνία, είναι σαφές πως θα πρέπει η πολιτεία να ενισχύσει αγρότες και συλλογικά σχήματα παραγωγών που θα περάσουν σε ακόμη πιο εντατικής μορφής καλλιέργειες με στόχευση στα τρόφιμα, άρα τα αρδευτικά φράγματα που θα κατασκευαστούν πρώτα για την αντιπλημμυρική ασφάλεια του κάμπου και στη συνέχεια και για παραγωγή «πράσινης ενέργειας» θα επιτελέσουν και το ρόλο της παραγωγής διατροφικών προϊόντων και ζωοτροφών. 

Οι δράσεις αυτές απαιτούν συνέργειες υπουργείων, επαναοριοθέτηση στόχων και νέα κατεύθυνση πχ στη νέα ΚΑΠ. Δεν νοείται για παράδειγμα πλέον ο θεσσαλικός κάμπος να είναι στο κόκκινο από πλευρά έλλειψης νερού όταν επιπλέουν σε αυτόν 8 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού και για το σκοπό αυτό να έχει αποκλειστεί από τη συνδεδεμένη ενίσχυση στο καλαμπόκι, όταν οι κτηνοτρόφοι μας μάλιστα αγωνίζονται να βρουν ζωοτροφές για όσα ζώα κατάφεραν να σώσουν από την πλημμύρα.

Πόσο είναι το μέγεθος της ζημιάς που έχει υποστεί η Θεσσαλία από την καταστροφική μανία της κακοκαιρίας Daniel;
Ανακοινώσεις δεν υπάρχουν παρά μόνο εκτιμήσεις από την πλευρά της κυβέρνησης. Εκτιμήσεις ωστόσο πολύ ήπιες που κάνουν λόγο για 2 το πολύ 2,5 δις ευρώ. 
Η πραγματικότητα βέβαια είναι διαφορετική. Μόνο στη βιομηχανία, όπως ανέφερε ο πρόεδρος του ΣΘΕΒ Γιώργος Ρουπακιάς μιλώντας στο "Μαγκαζίνο της Θεσσαλίας" η εκτίμηση της ζημιάς είναι μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, καθώς εμβληματικές επιχειρήσεις της Λάρισας, αλλά και εργοστάσια στη ΒΙΠΕ Βόλου και στη ΒΙΠΕ Αλμυρού, βιομηχανίες μεταποίησης τροφίμων, εκκοκκιστήρια στην Καρδίτσα, βιοτεχνίες στον Παλαμά και τη Φαρκαδόνα, εργοστάσια επεξεργασίας μετάλλου, αλουμινίου, τυροκομεία, εργοστάσια χυμού και σάλτσας ντομάτας, εκκοκκιστήρια, ελασματουργεία, βιοτεχνίες ξύλου και επίπλου , έχουν υποστεί σημαντικές καταστροφές από τις πλημμύρες, τόσο σε μηχανολογικό εξοπλισμό όσο και σε αποθηκευμένες πρώτες ύλες και εμπόρευμα. Η Θεσσαλία καταλήγει ο κ. Ρουπακιάς έχασε και το πιο πολύτιμο κεφάλαιό της τη γη της..

Στο βαμβάκι το «λευκό χρυσό» του κάμπου της Καρδίτσας  η εκτίμηση του προέδρου της Διεπαγγελματικής Βάμβακος κ. Σιάρκου είναι πως έχουμε μια απώλεια μαζί με το εκκοκκισμένο πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ, ενώ μεγάλες είναι και οι απώλειες σε αποθηκευμένα σιτηρά, σε  καλαμπόκια που πλάγιασαν, βιομηχανική ντομάτα, μηδική, δέντρα όπως αμυγδαλιές, ακτινιδιές και΄φυστικιές. Έχουμε απώλεια γεωργικής γης που θα αργήσει να επανέλθει, όπως και ζωϊκού κεφαλαίου που δύσκολα ανακτάται, όπως και χιλιάδες τόνους ζωοτροφών, ενώ χάθηκαν περί τα 45.000 μελισσοσμήνη.  Μεγάλες και οι ζημιές σε γεωργικό εξοπλισμό όπως  λάστιχα που θάφτηκαν κάτω από τις λάσπες, καρούλια, πομόνες, τρακτέρ και άλλα γεωργικά εξαρτήματα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και φυσικά δεκάδες χιλιάδες σπίτια που πλημμύρισαν.
 Όλα αυτά λοιπόν απαιτούν μέτρα γενναία και ουσιαστικά και όχι επικοινωνιακού τύπου αντιμετώπιση. Η Θεσσαλία για να ορθοποδήσει πλέον έχει ανάγκη από ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ»…

Θα πρέπει τέλος να ενισχύσουμε πλέον τοπικά σχήματα και η τοπική οικονομία να κάνει εσωτερική μόχλευση των πόρων της. Κοινώς να στηρίξουμε οι Θεσσαλοί τα θεσσαλικά προϊόντα και όλοι μαζί ο ένας τον άλλο…

Και κυρίως θα πρέπει να βρεθεί άμεσα λύση για τη στεγαστική αποκατάσταση χιλιάδων Θεσσαλών που αυτές τις μέρες είναι πρόσφυγες στα ίδια τους τα χωριά, καθώς τα σπίτια τους (πλίθινα) είτε κατέρρευσαν, είτε παραμένουν επισφαλή για να κατοικηθούν. Προφανώς όλοι αυτοί με τα 6600 ευρώ που δίνει η πλατφόρμα του «arogi.gov», δεν θα μπορέσουν να «βγάλουν χειμώνα», ενώ η λύση που ακούγεται για τους ανέστιους του Παλαμά και της Φαρκαδόνας για την εγκατάστασή τους στον καταυλισμό του Κουτσόχερου, είναι επιεικώς απαράδεκτη….