Β. Κόκκαλης: Τα ερωτήματα μετά την απάντηση του Πρωθυπουργού για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη

Γράφει ο Βασίλης Κόκκαλης – Βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

Ο Πρωθυπουργός με την βολική για εκείνον λύση της προδιατυπωμένης βιντεοσκοπημένης δήλωσή του, απευθυνόμενος στον Ελληνικό λαό, δήθεν για να παράσχει εξηγήσεις, πέτυχε να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, να διχάσει και να οξύνει έτι περαιτέρω το πολιτικό κλίμα.

Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για την παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνομιλιών του αρχηγού του 3ου κοινοβουλευτικού κόμματος, ήταν φενάκη και επιβεβαίωσε την επικίνδυνη πολιτική της Κυβέρνησης και του ιδίου προσωπικά του Πρωθυπουργού. Διότι απέδειξε, ότι το μέσο που χρησιμοποιεί, ώστε να συντηρεί το κράτος της συγκέντρωσης των εξουσιών και απόλυτου ελέγχου αυτών, είναι η εκάστοτε ψευδεπίγραφη ανάληψη πολιτικής ευθύνης, γεγονός το οποίο κατά την χθεσινή δήλωσή του, προσέβαλλε και έβλαψε περισσότερο την δημοκρατία και τους θεσμούς της, ακόμη και από την καθεαυτή πράξη της υποκλοπής, για την οποία «απολογήθηκε».

Πλην όμως, η πολιτική της χειραγώγησης αυτή τη φορά, κατά την οποία η πολιτική ζωή της χώρας βιώνει μια από τις κρισιμότερες στιγμές της στη Μεταπολιτευτική περίοδο, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, ούτε από τους πολίτες, ούτε από τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Κατόπιν της αίτησης που υπέβαλε ο Αλέξης Τσίπρας, προς τον Πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στις 22 Αυγούστου ο Πρωθυπουργός, να περάσει την βάσανο του κοινοβουλευτικού διαλόγου με θέμα τις παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων και δημοσιογράφων από την υπαγόμενη στον Πρωθυπουργό ΕΥΠ και θα κληθεί να απαντήσει, μεταξύ άλλων σε όσα δεν απάντησε χθες:

Που στηρίζεται η δήλωση του Πρωθυπουργού ότι η παρακολούθηση ήταν τυπικά νόμιμη;

Δεν γνωρίζει ο Πρωθυπουργός το άρθρο 19 παρ.1 Συντάγματος, δυνάμει του οποίου οι υποκλοπές τηλεφωνικών επικοινωνιών συνιστούν αξιόποινη πράξη;

Ο πρωθυπουργός, προφανώς αναφέρθηκε και επικαλείται την τήρηση της τυπικής, άλλως κατ’ επίφαση νομιμότητας, δηλαδή την διαδικασία της υποβολής αιτήσεως από τα στελέχη της ΕΥΠ και την χορήγηση άδειας/διάταξης από την αρμόδια ειδική Εισαγγελέα.

Αφενός η τήρηση της τυπικής διαδικασίας δεν καθιστά την πράξη a priori νόμιμη, αφετέρου, γεννά νέο κύκλο ερωτήσεων, που αφορούν στην ουσιαστική νομιμότητας της Εισαγγελικής πράξης και σε αυτήν θα κληθεί στην Βουλή να απαντήσει ο Πρωθυπουργός.

Ποιος υπέβαλε το αίτημα για την χορήγηση εισαγγελικής διάταξης περί άρσης του απορρήτου και παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη;

Ποια ήταν η αιτιολογία της Εισαγγελικής διάταξης, ώστε να αξιολογηθεί εάν πράγματι στηρίζεται σε λόγους εθνικής ασφάλειας, ώστε ενδεχομένως να δικαιολογείται η κάμψη του απορρήτου;

Και εάν πράγματι συντρέχουν λόγοι «εθνικής ασφαλείας», άρα ορθά έγινε η κάμψη του απορρήτου, πώς δικαιολογείται η κατά δήλωση του ιδίου, ευθεία παρέμβαση στο κρίσιμο έργο της ΕΥΠ, ώστε να προασπίσει την ασφάλεια του έθνους από τυχόν πράξεις του κ. Ανδρουλάκη;

Στο ενδεχόμενο δηλαδή αυτό, ο Πρωθυπουργός εμμέσως ομολογεί την δική του παρέμβαση – συγκάλυψη πολιτικού προσώπου.

Τέλος, δεδομένου, τι η άρση του απορρήτου δεν έχει χρονικό όριο όταν τούτη διατάσσεται για λόγους εθνικής ασφάλειας, αναπάντητο παραμένει το ερώτημα, εάν ήταν η «νόμιμη» η επισύνδεση στηριζόμενη σε λόγους εθνικής ασφάλειας, για ποιο λόγο αυτή ολοκληρώθηκε μόλις δύο ημέρες μετά την εκλογή του κ. Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και με ποια ενδεχομένως αιτιολογία εισαγγελικής διάταξης.

Είναι πασιφανές πλέον, ότι ο Πρωθυπουργός εμπλέκει και συγχέει επικίνδυνα τους θεσμούς και το ανεξάρτητο των εξουσιών, θέλοντας να ελέγχει το σύνολο αυτών και είναι οφθαλμοφανές ότι το Μέγαρο Μαξίμου αποτελεί παρακρατικούς θύλακες, βλάπτοντας κάθε πυλώνα της Δημοκρατίας, η οποία όμως είναι ανθεκτική και οι πολίτες εν τέλει θα ενεργοποιήσουν τα αντανακλαστικά εκείνα, ώστε να προστατεύσουν την δημοκρατία και το κράτος δικαίου.