ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΠΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Ένας ευφυής αρχέγονος ιός, που προκαλεί την επιστήμη
Και μας αλλάζει τον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων
Και ξαφνικά οι επιστήμονες, οι πολυεθνικές, οι αγορές και οι επαϊόντες, έχασσαν το μπούσουλα, από μία μετάλλαξη αυτού του αρχέγονου ιού (το rna προηγήθηκε του dna στη φύση). Την ονόμασαν όμικρον, θα μπορούσε να είναι και μηδέν , γιατί και πάλι ξεκινά από το μηδέν η επιστήμη, η ζωή η ίδια, το ίδιο σύμβολο έχουν άλλωστε (0)...
Επίκαιρη όσο ποτέ η ανάρτηση του φίλου χημικού και περιβαντολλόγου Ζήση Αργυρόπουλου στις 13 Ιουλίου:
Τα μαθήματα που δεν εμπεδώσαμε ακόμα!
Τι μας διδάσκει τούτη η πανδημία; Το ό,τι η περιπέτεια της υγείας των ανθρώπων και του πλανήτη δεν έχει ορίζοντα. Το ό,τι αυτή η μικροσκοπική οντότητα, ο ιός, εκδηλώνει μιαν αξιοθαύμαστη νοήμονα αντίδραση απέναντι σ’ ένα Σύστημα που επαίρεται στο γιγαντισμό και την παντοδυναμία του, ως νέος Λεβιάθαν, απέναντι σε μια μικροσκοπική, σε μιαν απειροελάχιστη μορφή, όχι ζωής αλλά πρωτόγονου προγόνου της, που ξέρει να προσαρμόζεται γρήγορα στους σχεδιασμούς της ίδιας της Επιστήμης, λες και προβλέπει τα επόμενα στάδια της αντίδρασής της. Μπορεί η Ανθρωπότητα να καταφέρνει πλήγματα, εκούσα - άκουσα, στις εκατομμύρια μορφές ζωής του θεατού μας κόσμου αλλά κάθε τι αθέατο και απειροελάχιστο πρόπλασμα βρίσκεται εδώ για να μας θυμίζει την ευφυία που κληρονόμησε από την πιο απλή μορφή ύλης, τη διόλου ευκαταφρόνητη κι αμελητέα. Κουβαλάμε μέσα μας τη μνήμη των πιο απλών σωματιδίων της απαρχής της Δημιουργίας και τις εικόνες της Γένεσης, διατείνεται ο Υμπέρ Ρηβς. Κι αν για μας τους ανθρώπους αποτελεί μονάχα μνήμη, για να χτίζουμε τους δικούς μας μύθους, για κάποια ταπεινά και πρωτόγονα προπλάσματα ζωής είναι η αναγκαία ευφυία για να επιτελέσουν τη λειτουργία τους και την «αποστολή» τους, που προς το παρόν αδυνατούμε ν’ αντιληφθούμε και να διεισδύσουμε στις νομοτέλειες και τους κανόνες της!
Τι μας αποκαλύπτει ως κοινωνία, αυτή η περιπέτεια που ζούμε; Την ασυλλόγιστη εχθρότητα, την εύκολη απόρριψη, έως χλευασμό της καθαρής επιστημονικής αλήθειας- οχι κάποιων επιστημόνων που υπηρετούν το Σύστημα - αλλά και την αμετροέπεια πολυάριθμων ανθρώπων, που ξαφνικά αποκτούν βήμα και λόγο για κάτι που συνάνθρωποί τους σοφοί και πεπαιδευμένοι προσεγγίζουν με σεβασμό και ταπεινότητα. Τους εύκολους αφορισμούς και τη «βεβαιότητα» στη διαχείριση μιας επιστημονικής πληροφορίας και των δεδομένων από μη ειδικούς. Αυτή η περιπέτεια μας διδάσκει ακόμα ότι αυτό που λέμε εμπιστοσύνη στη γνώση, ασφάλεια, βεβαιότητα πρόβλεψης είναι κάτι πολύ πιο πάνω απ’ τις στατιστικές και τα μοντέλα των Εργαστηρίων. Είναι μια πολυσύνθετη λειτουργία, προπάντων κοινωνική, τόσο ζωτική όσο και το οξυγόνο μας, τόσο καθοριστική όσο κι οι κύκλοι της ζωής κι οι ιδιορυμοί της. Γιατί, αν μια κοινωνία δεν είναι σε θέση να φιλτράρει την ουσία, μέσα απ’ τον ορυμαγδό πληροφοριών και συμβάντων, είναι μια κοινωνία ευάλωτη, τόσο στις ακρότητες και τις φοβίες της καθημερινότητάς της όσο και στου μέλλοντος τις ακραίες εκφάνσεις είτε αυτές θα έχουν να κάνουν με τον καιρό, είτε την υγεία, είτε με τη διατροφή, είτε κυρίως με την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη σε επίπεδο κοινότητας, χώρας ή και Οικουμένης. Γιατί, όπως τονίζει ο Ούλριχ Μπεκ, οι διακινδυνεύσεις της εποχής μας έχουν διαχυθεί παγκόσμια, εμείς επιτρέψαμε ή και συμβάλλαμε σ’ αυτή τη χωρική και χρονική διάχυση, ώστε το «αλλού» να είναι «εδώ» κι αντίστροφα. Δε μάθαμε, κι αυτό μας αποκαλύπτει αυτή η πανδημία, ότι σε πείσμα των καιρών και των γεγονότων που κατακλύζουν την παγκόσμια σκηνή , να φεύγουμε από το μίζερο περίγυρό μας και να προβάλλουμε τις σκέψεις μας και τις συνέπειες των πράξεών μας στον παγκόσμιο χάρτη. Ο αυτοεγκλεισμός μας στον προσωπικό ή έστω κοινοτικό μας περίγυρο είναι μια πράξη που ίσως μας φορτίζει συγκινησιακά, μας παρέχει μια ψευδεπίγραφη σιγουριά, για να ζήσουμε στο δικό μας μυστικό παράδεισο! Δε μας απαλλάσσει, όμως, ούτε μας προφυλάσσει απ’ τα οικουμενικά συμβάντα , που ελάχιστα διαμορφώνονται από μας , πλην όμως μοιραζόμαστε εξ ίσου ή πιο δυσμενώς τις συνέπειές τους.
Τι μας διδάσκει ετούτη η πανδημία· το πως κάθε ακραίο παγκόσμιο συμβάν, βρίσκει την διεθνή κοινότητα αγκυλωμένη επικίνδυνα στους Νόμους της Αγοράς, με μια θλιβερή πολιτική και κοινωνική μυωπία, να αδυνατεί να διαχειριστεί επαρκώς την κρίση, ενώ διαθέτει τα επιστημονικά και τεχνολογικά όπλα που δε διέθετε σε ανάλογες κρίσεις του παρελθόντος. Κι όταν μάλιστα οι αντίστοιχες κρίσεις του παρελθόντος δεν είχαν το ίδιο μέτρο διάχυσης, περιορισμένες σε ηπειρωτικά, το πολύ, πλαίσια! Αυτή η πανδημία μας διδάσκει το ό,τι τίποτε πλέον δε μπορούμε, χτίζοντας τείχη να το κλείσουμε απέξω, να κατασκευάσουμε το κουκούλι μεσ’ στο οποίο θα νιώσουμε ασφάλεια, μέχρι να περάσει το κακό. Αυτή η κρίση, τέλος, μας διδάσκει ότι οι λεπτές γραμμές που χωρίζουν τη Δημοκρατία απ’ τον αυταρχισμό είναι πολύ εύκολο να αποκτήσουν ...το πάχος μιας πομφόλυγας, που κινδυνεύει να σπάσει σε κάθε δύσκολη κατάσταση. Κι αυτό δεν έγκειται μόνο στις προθέσεις και τη μεθόδευση μιας εξουσίας αλλά κυρίως στην υπεύθυνη στάση των μελών της ίδιας της κοινωνίας. Αυτά οφείλουν ν’ αντιληφθούν πως διχως παιδεία, αναγνώριση της γνωστικής και γνωσιακής υπεροχής του άλλου, των δικαιωμάτων του διπλανού και του διαφορετικού κι αν θέλετε των δικαιωμάτων της Φύσης και των επόμενων γενεών, καμιά Δημοκρατία, όπως και να τη φαντασιώνεται ο καθένας μας δεν είναι αυτονόητη και δεδομένη.
Αν ο καθένας από μας δεν συναισθανθεί πως πέρα απ’ τη δική του νοημοσύνη και «ευφυία» υπάρχει κι αυτή των άλλων, ίσως κατώτερη, ίσως ανώτερη· αν η κοινωνία μας δεν καταφέρει να δει λίγο πιο κει απ’ την αυλή της, αν δε μπορεί να ξεχωρίσει το τοπικό απ’ το παγκόσμιο, αν πιστέψει, τέλος, πως η αντοχή των τειχών κάθε προσωπικού και μικροκοινοτικού κάστρου είναι αρκετή για την ασφάλεια και τη δική της ξεχωριστή επιβίωση, γρήγορα θ’ αντιληφθεί και θα βιώσει το τραγικό κι επώδυνο τέλος των ψευδαιαθήσεών της και τις συνέπειες που μονάχα στιγμιαίο χαρακτήρα δε θα ‘χουν. Και η πανδημία μόνον αλλά και οι άλλες οικουμενικές αλλαγές που συντελούνται, όχι μόνο δεν έληξαν αλλά πολύ φοβάμαι ότι έχουν απροσδιόριστη ημερομηνία λήξης και προς το παρόν θολές εικόνες του τοπίου που θ’ αφήσουν πίσω τους
- ΘΕΣΣΑΛΙΑ | 14.05.2024 | 21:04
Πλήθος πιστών στον μεγα αρχιερατικό εσπερινό για τον πολιούχο Άγιο Αχίλλειο (ΦΩΤΟ) - ΠΟΛΙΤΙΚΗ | 14.05.2024 | 20:52
Μητσοτάκης από Έβρο: Γελιούνται όσοι νομίζουν ότι θα επαναλάβουν το μοντέλο άλλων χωρών με καταλήψεις πανεπιστημίων - ΕΛΛΑΔΑ | 14.05.2024 | 20:45
Ατύχημα σε σχολική εκδρομή: Τραυματίστηκαν μαθητές σε πλοίο - ΔΙΕΘΝΗ | 14.05.2024 | 20:43
Σουηδία: Σάλος μετά την αποκάλυψη «εργοστασίου τρολ» της ακροδεξιάς στα social -Χρησιμοποιούσαν τεχνητή νοημοσύνη - ΛΑΡΙΣΑ | 14.05.2024 | 20:39
Β. Κόκκαλης: Να δοθεί στρεμματική αποζημίωση στους παραγωγούς μήλου και κάστανου της Λάρισας - ΑΓΡΟΤΙΚΑ | 14.05.2024 | 20:31
Κλιματική αλλαγή: Ποιες καλλιέργειες κινδυνεύουν περισσότερο από τα ακραία καιρικά φαινόμενα - ΑΓΡΟΤΙΚΑ | 14.05.2024 | 20:18
Γαλλία: Θα κατασκευάσει εργοστάσιο λιπασμάτων χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | 14.05.2024 | 20:09
Πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας για τους δασμούς- Στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον, αυτοκίνητα , ιατροτεχνολογικά προϊόντα και σπάνια ορυκτά
- ΑΓΡΟΤΙΚΑ | 13.05.2024 | 11:52
Προς τα 28 λεπτά το κιλό το σκληρό σιτάρι λόγω μειωμένης παραγωγής - ΑΓΡΟΤΙΚΑ | 13.05.2024 | 12:06
Το μεγάλο «κανόνι» στην αγορά των λιπασμάτων – «Βόμβα» με ακάλυπτες επιταγές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ - ΛΑΡΙΣΑ | 13.05.2024 | 16:38
Θλίψη στη Λάρισα- έφυγε από τη ζωή 42χρονος - ΛΑΡΙΣΑ | 13.05.2024 | 11:01
Θλίψη στη Λάρισα για τον θάνατο 53χρονου στρατιωτικού - ΒΟΛΟΣ | 13.05.2024 | 15:20
13χρονος προσήχθη για την ομοφοβική επίθεση στον Κασσελάκη στον Βόλο - ΛΑΡΙΣΑ | 14.05.2024 | 11:51
Λίγα τα κεράσια στη Λαϊκή στο σταθμό στη Λάρισα, λίγες και οι αγορές από τον κόσμο λόγω ακρίβειας (ΦΩΤΟ) - ΛΑΡΙΣΑ | 13.05.2024 | 15:24
Μεταξοχώρι Αγιάς: Μουσική πανδαισία στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου (ΦΩΤΟ) - ΛΑΡΙΣΑ | 13.05.2024 | 13:55
Άρωμα καφέ και... εξωστρέφεια για τη Λάρισα με το 1ο φεστιβάλ καφέ στην πόλη (ΦΩΤΟ)