Το ενύπνιο της Χαρίκλειας

Όσο περνάνε τα χρόνια όλο και περισσότερο αναρωτιέμαι τι απέγιναν κάποια πρόσωπα στην Αθήνα, πρόσωπα όχι του λαμπερού κόσμου του Θεάτρου άλλα πρόσωπα της γειτονιάς μου συγκάτοικοι στην πολυκατοικία γείτονες, η ΕΒΓΑ ο περιπτεράς...

Τα πρώτα χρόνια είχα επαφή αλλά σιγα-σιγά ο χρόνος έκοψε το σχοινί...

Σκέφτομαι τη Χαρίκλεια ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ...

Θυρωρός στην απέναντι πολυκατοικία δεν της ξεφευγε ΤΙΠΟΤΑ...

Πέρα από τη βάρδια της καθόταν σ ένα σκαμνάκι στο μπαλκόνι της τα βράδια το χειμώνα έριχνε κι ένα χοντρό σαλι και με μάτι νυχτερίδας τα έβλεπε ΟΛΑ...

Καυγάδες, παράνομες σχέσεις, Μουσαφιραιοι, αφίξεις έξοδοι επισκέπτες ταξίδια όλα...

Ποιος ποια τα ΠΆΝΤΑ...

Όμως μόνο εγώ την ΤΡΕΛΑΝΑ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΆ...

Ένα βράδυ γύρισα στο σπίτι μ ένα πολύ γνωστό πρόσωπο της πολιτικής ύστερα από δείπνο...

Όταν φτάσαμε σπίτι άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου βγήκα με ασπάστηκε και ΚΑΛΗΝΎΧΤΑ...

Την άλλη μέρα μόλις με είδε η Χαρίκλεια έτρεξε Μ αγκάλιασε με φίλησε...". Μπραβο συγχαρητήρια να σε φέρει κοτζαμ Υπουργός σπίτι ( ανήκε στο κόμμα που ψήφιζε φανατικά )...

Τιμή για την γειτονιά δόξα να σε σταυρώσω...

Εγώ το έπαιξα κατάπληκτος...

Τι έγινε; είπα" καλέ 2 και μισή ήταν όταν σ έφερε ο Υπουργός...

"Χαρίκλεια σε πήρε ο ύπνος στο μπαλκόνι και είδες όνειρο...

Εγώ δεν βγήκα από το σπίτι χθες...

"Με κοίταξε Μ ένα πονηρό χαμόγελο...

συνέχισα με φόρα...

"Γιατί να το κρύψω γιατί να το αρνηθώ ΥΠΟΥΡΓΌΣ ήταν τιμή και δόξα για μένα."...

"Λες " είπε με μισό πονηρό χαμόγελο..."

Όπως σε βλέπω και δεν είδες παρά μόνο ΟΝΕΙΡΟ...

Έκλεισες τα μάτια για λίγο...

Έμεινε στη μέση του δρόμου άναυδη ώσπου το κλαξον ενος ταξί την " επανάφερε" ...

Ήταν ένα πλήγμα στη νυχτερινή της παρακολούθηση και τώρα από την απόσταση του χρόνου μακάρι να την έβρισκα και να της έλεγα ΚΑΛΑ ΕΙΔΕΣ ΒΡΕ ΧΑΡΊΚΛΕΙΑ...

Ας είναι καλά με το ΕΝΥΠΝΙΟ με το ζόρι που της ΧΑΡΙΣΑ...

* Ο Βαγγέλης Κολώνας είναι Λαρισαίος Ηθοποιός / Σκηνοθέτης / Συγγραφέας