Αύγουστος στο Πήλιο και αναμνήσεις...

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το πουκάμισο του Κενταύρου
γλιστρούσε μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου
καθώς ανέβαινα την ανηφόρα κι η θάλασσα μ ακολουθούσε
ανεβαίνοντας κι αυτή σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου
ώσπου να βρούμε τα νερά του βουνού.

Γ. Σεφέρης (με τον τρόπο του Γ.Σ.)

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί μιλάμε μόνο για την Αυγουστιάτικη πανσέληνο και όχι για την αυγουστιάτικη ανατολή του ηλίου, με τον πορφυροκόκκινο δίσκο να αναδύεται μέσα από τα ήρεμα νερά του Αιγαίου, από τον Αη Γιάννη, το Χορευτό, ή τη Νταμούχαρη και να ζεσταίνει αργά αλλά σταθερά τις φυλωσιες του Πηλίου...Όποιος δεν έχει ζήσει αυτή τη μαγεία της ανατολής του ήλιου (θα τη συνέκρινα χωρίς ίχνος τοπικισμού με το ηλιοβασίλεμα από το Ημεροβίγλι ή την Οία της Σαντορίνης) από την Πλάκα, ή του Παπά νερό στον Άη Γιάννη στο Πήλιο, έχει χάσει την ευκαιρία να βρεθεί σε ότι πιο κοντινό ως εικόνα με τον παραδεισο.. Αν δε αυτή του η οπτική εμπειρία συνοδεύεται και από κάποιο νεανικό φλερτ, τότε μπορεί να αισθάνεται ανακουφισμένος ότι ψαχούλεψε τη ζωή, άγγιξε το μεδούλι της .

 Μυρωδιές πρωτόγνωρες, από θυμάρι και δυόσμο και αναμνήσει ανάκατες με τα εφηβικά χρόνια, τις αγωνίες των πανελλαδικών εξετάσεων, την ανακούφιση όταν τα αποτελέσματα ήταν ευνοϊκά , ή την απογοήτευη... Εφηβικές νευρώσεις και αγχη και αγωνίες για ένα μέλλον άδηλο για μία ζωή που ξεδιπλωνόταν μπροστά μας. Είμαστε έτοιμοι να την πιάσουμε από τα κέρατα σαν να προσπαθούμε να καβαλήσουμε στη ράχη του Κενταυρου

 Νεανικές ανησυχίες και φιλοσοφικές συζητήσεις το πρωί στην αμουδιά ανακούρκουδα, όταν άρχιζε να ανηφορίζει ο ήλιος και η ζέστη στο σλίμπιγκ-μπαγκ ή στη σκηνή γινόταν αναυπόφορη... Το μπρίκι, πρωινός καφές και.. αναβάπτιση στα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου...Μία βουτια στα ήρεμα και ήσυχα πρωινά νερά του Αιγαίου και αδειάζεις από ανήσυχες σκέψεις, από ανασφάλειες. Όμορφος ο τόπος μας ονειρεμένος και αχάριστοι εμείς που τον κατοικούμε για τα δώρα που η πλάση η παντοδύνμη και απόνετη μητέρα χάρισε απλόχερα κατά πως λέει και ο Δροσίνης για το Πήλιο.... διώξτε τη γκρίνια και τη μιζέρια των μνημονιακών χρόνων και απολαύστε αυτό που είναι τόσο κοντινό αλλά μοιάζει τόσο μακρινό...

 Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πηλειορείτικος Αύγουστος μαζι με μία ανεκπλήρωτη αγάπη στον Αη Γιάννη , ενέπνευσε το μεγάλο τραγοδουποιό Νίκο Παπάζογλου να συνθέσει το άσμα των ασμάτων της σύγχρονης ελληνικής μουσικής τον.. Αύγουστο...(video)

Γ.Κ.