Να μας κάνει η συμφορά σοφότερους και πιο διεκδικητικούς

 Η συμφορά που έγινε στον κάμπο της Θεσσαλίας και ιδιαίτερα του Παλαμά, αλλά και στις παρυφές του πολεοδομικού συγκροτήματος Βόλου και το Πήλιο, στο δήμο Κιλελέρ και το δήμο Φαρκαδόνας,  το δήμο Τεμπών και το δήμο Αγιάς, στα Φάρσαλα και τον Αλμυρό, είναι δυστυχώς ένα έργο επαναλαμβανόμενο με αφετηρία το 1994 τον Οκτώβρη όταν πάλι παραμονές εκλογών για την αυτοδιοίκηση  ήταν βυθισμένη κάτω από τα λασπόνερα η Μεταμόρφωση.  

Από τότε  κάθε δύο με τρία χρόνια είχαμε αγωνία και ξενύχτια στα αναχώματα, μέχρι να φτάσουμε στη δεύτερη μεγάλη βιβλική καταστροφή το Σεπτέμβρη του 2021 με τον Ιανό. Τότε ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα στον κάμπο του Παλαμά, αλλά η «τρίτη και φαρμακερή», ήρθε με την αποκαλούμενη κακοκαιρία «Daniel» τις συνέπειες της οποίας βιώνει ο τόπος μας τις τελευταίες ημέρες, δυστυχώς με νεκρούς και αγνοούμενους. 
Για το τι έγινε και τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα από το 1994 και έκτοτε, αφιερώσαμε τόνους μελάνι, επικαλούμενοι το λανθασμένο σχεδιασμό , εκφράζοντας ερωτήματα και απορίες για το που πήγε το αποκαλούμενο «πακέτο Λαλιώτη» αν έπιασαν τόπο εκείνα τα κονδύλια και αν δόθηκαν τελικά τα ποσά που αρχικά είχε δεσμευτεί ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ. Για το τι έγινε μετά τον «Ιανό» οι μνήμες είναι νωπές. 
 Το βάρος των μεγάλων έργων ανέλαβε η κεντρική διοίκηση μετά δε την κήρυξη του Νομού σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όλα συγχωνεύτηκαν σε μια μεγάλη εργολαβία της ΤΕΡΝΑ ενώ η περιφέρεια ανέλαβε τα λεγόμενα μικρά, δηλαδή τον καθαρισμό και την εκβάθυνση ποταμών, κυρίως γύρω από την πόλη της Καρδίτσας που είχε το μεγαλύτερο πρόβλημα, η οποία ευτυχώς «άντεξε» παρά το γεγονός ότι είχαμε υπερδιπλάσιες ποσότητες νερού τούτη τη φορά (520 χιλιοστά το 2023, έναντι 190 χιλιοστά το 2020).
Το αν καθυστέρησε ή όχι να ξεκινήσει η εργολαβία της ΤΕΡΝΑ ειδικά για τη θωράκιση του κάμπου του Παλαμά, είναι ένα θέμα, αν και αρκετά έργα ξεκίνησαν εδώ και μερικούς μήνες. 
Το αν προχωρούν ή όχι τα λεγόμενα μεσαία φράγματα (η υπόθεση του Αχελώου είναι πάντα η υπέρτατη διεκδίκηση της Θεσσαλίας και για λόγους προστασίας πλέον της ανθρώπινης ζωής), όπως της Σκοπιάς Φαρσάλων που προστατεύει από τις πλημμύρες του Ενιπέα και του Μουζακίου που προστατεύει από τα πλημμυρικά φαινόμενα του Παμίσου , άρα και τα χωριά Κόρδα, Μαραθέα, Καλογριανά, Αγία Τριάδα , Πεδινό  κλπ, ή της Αμυγδαλέας, του Ληθαίου και της Πύλης, που προστατεύουν και τη Λάρισα και τα Τρίκαλα, από όπου είχαμε δραματικές διασώσεις εγκλωβισμένων πολιτών, αλλά δυστυχώς και συμπολίτες μας νεκρούς, είναι ένα άλλο θέμα…

Και φτάνουμε στο περίφημο βράδυ της Τετάρτης προς ξημερώματα Πέμπτης, όταν δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από την Καρδίτσα, όχι από τα νερά του Καράμπαλη, ή του Γάβρα, αλλά του Ενιπέα και του ποταμού Σταυρού ανάμεσα σε Αστρίτσα και Ιτέα, έρχεται η μεγάλη πλημμύρα στον Παλαμά και στη Μεταμόρφωση, το Βλοχό και τον Κοσκινά, ενώ ήδη έχει πλημμυρίσει η Αστρίτσα όπου επίσης είχαμε δύο θύματα. Τι έγινε και δεν ειδοποιήθηκαν έγκαιρα οι κάτοικοι του Παλαμά από το 112, είναι θέμα επίσης προς διερεύνηση. 
Η Λάρισα άντεξε , το ανάχωμα της περιφερειακής οδού Σανδράκη που κατασκεύασε η περιφέρεια στη συνοικία Ιπποκράτους, προστάτεψε την πόλη,διαφορετικά ίσως θρηνούσαμε εκατοντάδες νεκρούς με πλημμύρα μέσα στη Λάρισα. Δεν συνέβη το ίδιο ωστόσο με τον κάμπο ανατολικά, νότια  και βόρεια της Λάρισας. Η Λίμνη Κάρλα επανασχηματίστηκε, χωριά του δήμου Κιλελέρ, επιχειρήσεις σε Πλατύκαμπο, Χάλκη, Κουλούρι, συνοικίες όπως η Γιάννουλη, ο Άγιος Θωμάς, το ΑΤΑ, η Νέα Σμύρνη , παραμένουν στα λασπόνερα, μια εβδομάδα μετά την πρωτοφανή θεομηνία.

 Στον κάμπο έπεσε πρωτοφανές ύψος βροχής, περί τα 500 χιλιοστά κατά μέσον όρο. Η λεκάνη απορροής του Πηνειού είναι 10 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, επί 500 χιλιοστά, σημαίνει ότι 5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού έχουν απλωθεί στον κάμπο και στραγγίζουν μέσω του Πηνειού με αργό και βασανιστικό ρυθμό προς την Κάρλα και τα Τέμπη για να καταλήξουν στο Αιγαίο

 Αυτό που προέχει τώρα είναι να γίνουμε σοφότεροι μετά τη νέα πολύ μεγαλύτερη συμφορά και κυρίως να απαιτήσουμε με σφοδρότητα πλέον από την κεντρική διοίκηση να πράξει τα δέοντα. Δεν φτάνει πλέον μόνο η κρατική αρωγή μετά τη συμφορά, απαιτείται επανασχεδιασμός, πρόληψη προτεραιοποίηση έργων. Το νερό έγινε με τον πιο δραματικό τρόπο κατανοητό, όπως είχε γίνει και με τον Ιανό ότι δεν σταματά μόνο με έργα καθαρισμού στον κάμπο. Χρειάζονται και τα απαραίτητα έργα προστασίας με φράγματα στα γύρω βουνά, στα «ανάντι». Αυτά πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα. Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε από τη Λάρισα ότι θα εξευρεθούν όλοι οι αναγκαίοι πόροι, ακόμη και με χαμηλότοκο δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. 

 Οι πόροι αυτοί πρέπει να πιάσουν τόπο, να θωρακιστεί αντιπλημμυρικά ο κάμπος και κυρίως να εκπονηθεί ένα στρατηγικό σχέδιο ανάταξης της τοπικής οικονομίας, γιατί πλέον ο κάμπος της Θεσσαλίας κινδυνεύει από υπογονιμότητα όχι από την ξηρασία, όπως ίσως ανέμεναν οι περισσότεροι. Τα φερτά υλικά και η ιλύς (λάσπη) που έχουν εναποτεθεί στον εύφορο πριν από την τελευταία μεγάλη θεομηνία κάμπο, θα απαξιώσουν εκατοντάδες χιλιάδες στέμματα από την παραγωγική διαδικασία και το πλήγμα θα είναι καίριο για την τοπική οικονομία. Η Θεσσαλία απαιτεί άμεσες ανάσες τόνωσης. Έργα ουσίας, νέες σχολές που θα φέρουν νέο κόσμο στην περιοχή μας και θα επανακκινήσουν την τοπική αγορά αλλά και θα συνεισφέρουν με την έρευνά τους ώστε τα σχέδια που εκπονούνται να έχουν τις νέες παραμέτρους που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

 Αυτή τη φορά είναι ΑΠΑΙΤΗΣΗ ενός τόπου που αργοπεθαίνει, είναι απαίτηση ενός λαού με φιλότιμο που έχει τον τρόπο να χτίζει πάνω στις λάσπες, αλλά βαρέθηκε, «μπιζέριασε» όπως λέμε εδώ στον κάμπο, να γίνεται ακροατής έργων και θεατής λόγων…..