Διαχείριση πανδημίας: «Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι»

Ο λαός έχει μία παροιμία για αυτό που πάθαμε από το καλοκαίρι και μετά στη χώρα και τώρα τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε. Αποδειχτήκαμε ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στο αλεύρι.
Ανοίξαμε τα σύνορα οδικά από τα βόρεια εντελώς ανεξέλεγκτα για να ενισχύσουμε δήθεν τον τουρισμό από βαλκάνιους, ενδίδοντας στο γεγονός ότι τα τεστ κοστίζουν και θα απέτρεπαν αρκετούς τουρίστες να εισέλθουν στη χώρα. Όμως δεν θες σε περιόδους πανδημίας το «φθηνό τουρισμό» γιατί το κόστος της διασποράς το αναλαμβάνεις εσύ ως χώρα και κοινωνικά και οικονομικά. Στη συνέχεια, ενώ θα έπρεπε να ληφθούν νωρίτερα τα μέτρα αυστηρού lockdown, επαναπαυμένοι στις δάφνες του πρώτου κύματος , κάναμε το ίδιο λάθος που έκαναν ΗΠΑ και Μ. Βρετανία, δώσαμε έμφαση πιο πολύ στην οικονομία, ενώ ήταν γνωστό ότι αν δεν πας έγκαιρα σε καραντίνα το πληρώνει και η οικονομία και κυρίως χάνεις ανθρώπινες ζωές.

Υπήρξε καθυστέρηση στη διενέργεια διαγνωστικών ελέγχων ή ακόμη και «τσιγκουνιά» στον αριθμό των μαζικών τεστ που γίνονταν καθ’ όλη τη διάρκεια των θερινών μηνών, ενώ είναι πλέον γνωστό και από τις περιπτώσεις της Κίνας και της Κορέας ότι μόνο με τα πολλά τεστ ελέγχεται η πανδημία. Είναι λυπηρό η χώρα να είναι στις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη των 27 σε αριθμό διαγνωστικών τεστ για τον κορονοϊό, ανά 100.0000 κατοίκους.

Εκεί ωστόσο που υπήρξε απίστευτη τσιγκουνιά από την πλευρά της πολιτείας ήταν στην πρόσληψη καθαριστριών για τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Αργήσαμε να καταλάβουμε και το πληρώνουμε δυστυχώς με ανθρώπινες ζωές, ότι δύο-τρεις επιπλέον καθαρίστριες στις κλινικές Covid των νοσοκομείων, αναχαιτίζουν την ενδονοσοκομειακή διάδοση του ιού και ισοδυναμούν με έναν καλό Εντατικολόγο. Και τις καθαρίστριες τις βρίσκεις εύκολα ενώ οι ενατικολόγοι σπανίζουν…!

Φυσικά και σε τοπικό επίπεδο έγιναν λάθη και εξακολουθούν ακόμη και τώρα να γίνονται Η πιο αυστηρή αστυνόμευση θα έπρεπε να είναι εκ των ων ουκ άνευ, γιατί αυτό που παρατηρεί κανείς καθημερινά και στις πόλεις της Θεσσαλίας, στη Λάρισα στο κέντρο ή στο Βόλο στην παραλία, μόνο lockdown δεν θυμίζει… Η χαλαρότητα δεν ήρθε μόνο από τους πολίτες, αλλά και τους πολιτικούς ταγούς του τόπου οι οποίοι με τη φυσική τους παρουσία σε κοινωνικές εκδηλώσεις γάμους και βαφτίσεις δεκάδων αν όχι εκατοντάδων ατόμων, νομιμοποίησαν την μη τήρηση των μέτρων…
Την αυστηρότερη τήρηση των μέτρων στη χώρα δεν την επέβαλαν οι νόμοι και η λογική αλλά ο φόβος, όταν άρχισαν να μολύνονται άτομα στο στενό μας οικογενειακό ή κοινωνικό περίγυρο , όπως συνέβη και στο πρώτο κύμα, τότε που μεταδίδονταν οι εικόνες από το Μπέργκαμο με τα καμιόνια που μετέφεραν τους νεκρούς, ο φόβος για το άγνωστο που έρχεται ήταν εκείνος που μας έκλεισε μέσα στα σπίτια…
Η πολιτική διαχείριση της πανδημίας εξακολουθεί λοιπόν να είναι περισσότερο επικοινωνιακή παρά ουσίας . Πριν το lockdown κάποιοι επέμεναν να υποτιμούν το πρόβλημα για να γίνονται αρεστοί, θεωρώντας ότι με το να κρύβεται η αλήθεια για τον πραγματικό ρυθμό της διασποράς έτσι θα διασώσουν την τοπική οικονομία.

 Τώρα είναι ορατός ο κίνδυνος στα μέσα Δεκέμβρη η υπόλοιπη χώρα να επιστρέψει στην κανονικότητα και η αγορά στη Θεσσαλία να παραμείνει σε καθεστώς lockdown.
Άρα τελικά αποδειχτήκαμε «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι», επιδιώκοντας ο καθένας προσωπικά το μικρό ατομικό του συμφέρον και οι πολιτικά υπεύθυνοι λογαριάζοντας το πρόσκαιρο και εφήμερο πολιτικό κόστος.
Κοινώς ας προσέχαμε…