Και όμως (κάτι) κινείται πλέον στη Λάρισα

Κι όμως κινείται επέμενε ο Γαλιλαίος αναφερόμενος στη Γη, όταν τον κάλεσαν στην Ιερά Εξέταση… Και όμως κάτι κινείται θα λέγαμε σήμερα, αναφορικά με το πολυπόθητο «λόμπι» της Λάρισας, που αναζητούνταν εδώ και δεκαετίες.

 Αυτό το ανύπαρκτο λόμπι που θα κινητοποιούσε τις τοπικές δυνάμεις και δεν θα άφηνε το πανεπιστήμιο να έχει έδρα το Βόλο, τη Γεωπονική να πάει στο λιμάνι, το πανθεσσαλικό επίσης στη γειτονική πόλη και μαζί ένα τμήμα των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, δεν θα άφηνε «αναίμακτα» το «λουκέτο» στο ΤΕΙ Λάρισας, δεν, δεν…

 Τη μόνη φορά που είχαμε κινητοποίηση μαζική των Λαρισαίων για μία αδικία εις βάρος τους, ήταν το 1988, όταν πήγαν να πάρουν το πρωτάθλημα από την ΑΕΛ με τα ούρα του Τσίγκοφ…

Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι μιας άλλης γενιάς που επιμένουν να δρουν και να σκέφτονται για το συλλογικό καλό, αλλά λόγω ηλικίας, ένας – ένας μας εγκαταλείπουν στη μιζέρια μας που προέρχεται από την αδράνεια της δικής μας γενιάς. Είναι τα μέλη της Εταιρείας Θεσσαλικών Μελετών, που παλιότερα στελέχωναν την ΠΑΣΕ για τον Αχελώο. Ο Κώστας ο Γκούμας, ο Τάσος ο Μπαρμπούτης, ο Φάνης ο Γέμτος, παλιότερα ο αείμνηστος Γιώργος ο Χατζηλάκος, όλοι τους επιστήμονες με λαμπρές καριέρες…

 Αυτοί λοιπόν μας κεντρίζουν σαν την αλογόμυγα όταν κάτι «στραβώνει» στο πολυπόθητο έργο, που κακοφόρμισε εδώ και 40 χρόνια, την εκτροπή του Αχελώου…

Και ω του θαύματος ξαφνικά είδαμε επιτέλους να παίρνουν τη σκυτάλη, νεώτερες γενιές και να κινητοποιούν κόσμο και φορείς για κάτι που … «δεν πουλάει», ποιος ασχολείται τώρα με τον Αχελώο, θα είπαν οι περισσότεροι, μόλις άκουσαν, ότι υπάρχει ο κίνδυνος οριστικής ματαίωσης…

 Οι πρόεδροι δύο επιστημονικών φορέων , του ΓΕΩΤΕΕ ο Δημήτρης Ντογκούλης και του Γεωπονικού Συλλλόγου Λάρισας ο Κώστας ο Γιαννακός, το κατάφερνα Σάββατο πρωί και υπό καταρρακτώδη βροχή, έχοντας στη διάθεσή τους μόλις μία ημέρα για να κινητοποιήσουν και να ειδοποιήσουν τους φορείς, αφού η καταληκτική ημερομηνία, για τη διαβούλευση που μπορεί να έθετε οριστικά εκτός σχεδιασμού τον Αχελώο, είναι η Δευτέρα…

Τα κατάφεραν ίσως επειδή από τη δουλειά τους κατάλαβαν περισσότερο από όλους μας τι σημαίνει για το μέλλον της τοπικής οικονομίας, για την επιβίωση της ίδιας της Λάρισας να τρυπάς γεώτρηση στη Χάλκη στα 400 μέτρα και να βρίσκεις θαλασσινό νερό…

Άμμες δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες φώναξαν στους παλιότερους, οι οποίοι καμάρωναν και είχαν αυτό το χαμόγελο της ανακούφισης, ότι παραδίδουν τη σκυτάλη σε άξια χέρια… Και όμως (κάτι) κινείται λοιπόν στη Λάρισα…

 Η παλιά φρουρά (Γκούμας, Μπαρμπούτης, Γέμτος):