Μονίμως φθινόπωρο στη χώρα...Το περιστατικό στο Αργυροπούλι (ΦΩΤΟ)

Το φθινόπωρο είναι η κατεξοχήν εποχή της μελαγχολίας. Το σκηνικό με τα φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα, αλλάζει λίγο όταν χαρούμενες παιδικέ φωνές, γεμίζουν τις πλατείες των χωριών Σαββατοκύριακα, από μία έξοδο των αστών από τη Λάρισα για καλό φαγητό σε κάποια ταβέρνα και από τη δυνατότητα που δίνεται στα μικρά παιδιά να βρουν ζωτικό χώρο για να παίξουν, όντας κλεισμένα όλη την εβδομάδα σε σχολεία χωρίς μεγάλες αυλές και διαμερίσματα κλουβιά…

Οι παιδικές φωνές θα έπρεπε να είναι ευλογία, όχι για όλους όμως . Υπάρχουν κι εκείνοι που επιμένουν να κλείνονται στον εαυτό τους και να έχουν πάντα φθινόπωρο στις ψυχές τους…
Το περιστατικό σήμερα το απόγευμα στην πλατεία του Αργυροπουλίου, όταν παιδάκια έπαιζαν στην πλατεία και κάποιος θεώρησε ότι σκόρπιζαν τα πεσμένα φύλλα και για τούτο τους έβαλε τις φωνές... Δικαιολογημένη η αντίδραση των γονιών τους. Σε κάποια χωριά που έχουν να ακούσουν παιδικό γέλιο εδώ και δεκαετίες, αυτά τα Κυριακάτικα απογεύματα, όσο ο καιρός κρατεί θα έπρεπε ν αποτελούν «βάλσαμο».. Όμως η κρίση, η εσωστρέφεια και το κλείσιμο στην ιδιωτική σφαίρα έχουν κάνει τους ανθρώπους ακόμη πιο παράξενους, ακόμη πιο αποξενωμένους…

Κάτι σαν να έπεσε μόνιμα ένα μουντό φθινόπωρο σε αυτή τη χώρα... και ας μη βρέχει και ας επιμ΄νει ο καιρός καλοκαιριάτικος...Όπως θα έλεγε και ο Ελύτης θαρρείς και έβρεχε μέσ΄στην ψυχή μας...

 Γ.Κ.