Πότε αποκτά ψυχή το έμβρυο;

Τα τελευταία χρόνια μία ακόμη αίρεση έχει σηκώσει κεφάλι, πολεμώντας την Εκκλησία του Χριστού. Η αίρεση αυτή διατείνεται ότι το έμβρυο εμψυχούται κατά τον τρίτο μήνα της κυήσεως.

Υιοθετώντας, ο μη γένοιτο, κάποιος τη θέση αυτή, ταυτόχρονα, κατά συνέπεια, δέχεται ότι επιτρέπονται οι εκτρώσεις μέχρι και τον τρίτο μήνα της κυήσεως. Τονίζεται μάλιστα εμφαντικά ότι, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης, άλλο είναι το ζων και άλλο είναι το έμψυχο έμβρυο. Έμψυχο, καθίσταται κατά τον τρίτο μήνα της κυήσεως. Η άποψη είναι θεολογικά και επιστημονικά τουλάχιστον απαράδεκτη. Η πάγια ακράδαντη θεολογική τοποθέτηση είναι ότι το έμβρυο εμψυχούται «εξ άκρας συλλήψεως», δηλαδή τη στιγμή, που ενώνεται το ωάριο με το σπερματοζωάριο. Υπενθυμίζουμε το πατερικό «άμα σύλληψη, άμα ψυχή». Στη διδασκαλία των Πατέρων (βλ. Διδαχή των 12 Αποστόλων, επιστολή Βαρνάβα, απολογητή Αθηναγόρα κ.α.) το ανθρώπινο έμβρυο θεωρείται πάντοτε ολοκληρωμένος άνθρωπος.

Τη διάκριση εμβρύου «εξεικονισμένου» και «μη εξεικονισμένου», την οποία κάπου ανέφεραν ο Τερτυλλιανός, ο Αυγουστνος και ο Θεοδώρητος Κύρου, στηριζόμενοι στο χωρίο της Εξόδου κα´ 22-25, η Εκκλησία δεν την δέχθηκε ποτέ! Όχι μόνο δεν την δέχθηκε αλλά και την απεδοκίμασε. Ο Μέγας Βασίλειος στον β´ κανόνα του, ο οποίος επικυρώθηκε από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο και επομένως εκφράζει οριστικά, επίσημα και αμετάκλητα το φρόνημα της Εκκλησίας, έγραψε: «Η γυναίκα που θανατώνει επίτηδες, ηθελημένα,το έμβρυο θεωρείται φόνισσα».Όλοι οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, που αναφέρονται στην άμβλωση, δεν κάνουν καμιά διάκριση μεταξύ «εξεικονισμένου» και «ανεξεικονίστου» εμβρύου και χαρακτηρίζουν την άμβλωση ως φόνο! Αλλά και στον η´ κανόνα του ο Μέγας Βασίλειος γράφει: «Και όσες λοιπόν δίνουν αμβλωτικά φάρμακα είναι και αυτές φόνισσες, καθώς επίσης και όσες παίρνουν τα εμβρυοκτόνα αυτά δηλητήρια».

Αλλά και πληθώρα Πατέρων έχουν μιλήσει για το θέμα. Ενδεικτικά ο Γρηγόριος Νύσσης γράφει: «Μίαν και την αυτήν ψυχής τε και σώματος αρχήν της συστάσεως». Ούτε το σώμα προηγείται της ψυχής, ούτε η ψυχή του σώματος. Και των δύο (του σώματος και της ψυχής) η αρχή «εν ταίς της γενέσεως αφορμαίς (είναι) συνισταμένη». Και ο μεγάλος θεολόγος της Εκκλησίας μας Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει: «Το σώμα και η ψυχή επλάσθησαν ταυτόχρονα και όχι το ένα πρώτα και το άλλο ύστερα, κατά τις φλυαρίες του Ωριγένη»! Το θέμα αυτό το έχουν ξεκαθαρίσει αυθεντικά μεγάλα θεολογικά αναστήματα, έτσι ώστε κάθε διαφορετική άποψη αποτελεί πλάνη και αίρεση.

Επομένως το θέμα αυτό δεν είναι θεολογούμενο, αλλά καθαρή πίστη της Εκκλησίας. Ενδεικτικά παραπέμπουμε τους αναγνώστες στα μνημειώδη έργα του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου «Άρθρα – Μελέται- Επιστολαί» (βλ. άρθρα «Θανατική ποινή και αμβλώσεις» και «Αι αμβλώσεις και η Εκκλησία» ) καθώς και στο έργο του Νικολάου Βασιλειάδη «Πο τε εμψυχούται το έμβρυο;» Ερωτά ο μακαριστός γέροντας π. Επιφάνιος: «Ο μη ανεχόμενος την θανάτωσιν ενός αποδεδειγμένου κακούργου, ενός ειδεχθούς δολοφόνου, εις ον μάλιστα παρέχονται τόσα μέσα προς υπεράσπισιν εαυτού, πως ανέχεται την θανάτωσιν ενός αθώου και ανυπερασπίστου πλάσματος, ου το μοναδικόν “έγκλημα” υπήρξεν ότι, κατ ̓ επιταγήν ατέγκτων και αδηρίτων φυσικών νόμων, έλαβεν ύπαρξιν;». Αλλά και η Θεοτόκος όταν επισκέφθηκε την εξαδέλφη της Ελισάβετ ήταν έγκυος μερικών ημερών, ενώ η Ελισάβετ ήταν έγκυος έξι μηνών. Όταν η Θεοτόκος ασπάστηκε την Ελισάβετ, τότε ο Τίμιος Πρόδρομος σκίρτησε μέσα στην κοιλιά της Ελισάβετ, διότι αναγνώρισε το «έμβρυο Πρόδρομος» ότι το έμβρυο, που εκυοφορείτο στην κοιλιά της Θεοτόκου, ήταν ο ίδιος ο σαρκωθείς Θεός! Αν λοιπόν δεχθούμε την εξωφρενική αυτή θεωρία, περί διακρίσεως «ζώντος» και «έμψυχου» εμβρύου, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι-όταν ήταν έγκυος η Θεοτόκος δεν είχε μέσα της το Χριστό, αλλά ένα «ζων έμβρυο», το οποίο μετά από τρεις μήνες θα αποκτούσε ψυχή! Αυτό όμως είναι βλασφημία και να το σκεφθούμε μόνο! Ο Κύριός μας, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη και τους Αγίους Πατέρες, είναι ταυτοχρόνως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος εξ άκρας συλλήψεως. Όμως και η σύγχρονη επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει την από αιώνων διαχρονική τοποθέτηση της Εκκλησίας! Ο Γάλλος ιατρός Κόπο Βίοτ γράφει: «Πράγματι, μόλις υπάρξει ζωή, υπάρχει έμψυχος βίος! Από τη στιγμή κατά την οποία πραγματοποιείται η γονιμοποίηση μία ψυχή ζωοποιεί το ον αυτό». Περί τούτου επίσης έχουν μιλήσει πληθώρα επιστημόνων, όπως ο καθηγητής της ιατρικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Σταύρος Μπαλογιάννης. Η οποιαδήποτε επομένως και σε οποιοδήποτε στάδιο της κυήσεως έκτρωση αποτελεί φόνο ενός ανυπεράσπιστου πλάσματος και οι συνεργούντες σε αυτό το έγκλημα, ανδρόγυνο, γιατροί, κ.λπ. στυγνοί δολοφόνοι!

Πηγή: (Του κ. Χριστοδούλου Βασιλειάδη, Δρ θεολογίας, μουσικολόγου, Ορθόδοξος Τύπος φύλλο 2017 -4/4/14), Τα λόγια του αέρα
Πηγή dogma.gr