Σήμερα η ψηφοφορία για τον νέο πρόεδρο του Eurogroup: Η τακτική Πιερρακάκη και τι θα σημαίνει για την Ελλάδα η εκλογή του

Αντίπαλος του Έλληνα υπουργού Οικονομικών ο Βέλγος Βίνσεντ βαν Πετεγκέμ - Η Ελλάδα από την επιτήρηση, βρίσκεται ένα βήμα πριν την «Ηγεσία»

 Μέχρι το τέλος της ημέρας θα γνωρίζουμε αν ο Κυριάκος Πιερρακάκης θα καθίσει στην καρέκλα του προέδρου του Eurogroup, για τα επόμενα 2,5 χρόνια τουλάχιστον. Μια καρέκλα που δεν είναι απλώς σύμβολο. Είναι εργαλείο εξουσίας, δίνει πρόσβαση σε αποφάσεις και «φωνή» στα fora των ισχυρών του πλανήτη. Και για την Ελλάδα, είναι κάτι ακόμη: η απόδειξη ότι μπορείς να περνάς από το περιθώριο στο επίκεντρο, από την κρίση στην ηγεσία. Η «ηγεσία» (leadership) είναι και ένα από τα βασικά στοιχεία που αναζητά η Ευρώπη σήμερα.

Για την Ελλάδα, ανεξάρτητα από την έκβαση, και μόνο το γεγονός ότι βρίσκεται στον «τελικό» είναι ήδη επιτυχία. Ωστόσο η νίκη θα σήμαινε κάτι πολύ μεγαλύτερο: ότι η χώρα που κάποτε ήταν ο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης, μπορεί να γίνει η δύναμη και η έμπνευση που θα οδηγεί την Ευρωζώνη προς την επόμενη δεκαετία. Σε μια Ευρώπη όπως θα θέλαμε να είναι – πιο ισχυρή, ανταγωνιστική και δίκαιη - και όχι όπως είναι.

Γιατί διεκδικεί τη θέση η Ελλάδα
Αν δεν είχαμε ζήσει τις τραυματικές περιπέτειες της προηγούμενης δεκαετίας, στην Ελλάδα ίσως να μην γνωρίζαμε καν τι είναι το Eurogroup. Τώρα όμως ξέρουμε: είναι το άτυπο αλλά καθοριστικό όργανο που συντονίζει τους 20 υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης. Δεν εκδίδει δεσμευτικές αποφάσεις, αλλά διαμορφώνει τη στάση της Ευρωζώνης σε κρίσιμα ζητήματα και καταστάσεις: προϋπολογισμούς, κοινό νόμισμα, ενιαία αγορά, διεθνείς οργανισμούς. Εκεί «γεννήθηκαν» τα προγράμματα διάσωσης της χώρας από τη χρεωκοπία, τα μέτρα στήριξης στην πανδημία, το Ταμείο Ανάκαμψης και άλλες αποφάσεις, που έδωσαν «ανάσες» όταν χρειάστηκαν.

Ο πρόεδρός του δεν είναι απλώς διαχειριστής συνεδριάσεων. Είναι συντονιστής, γεφυροποιός, εκπρόσωπος των κυβερνήσεων των κρατών του ευρώ. Οργανώνει τα θέματα, προετοιμάζει και διασφαλίζει ισορροπίες, προεδρεύει, ενημερώνει, ανακοινώνει. Και, επιπλέον, εκπροσωπεί την Ευρωζώνη στις συνόδους του G7, του G20, του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας. Εκεί όπου αποφασίζονται πολιτικές που επηρεάζουν τη θέση της ευρωπαϊκής και της ελληνικής οικονομίας στην παγκόσμια αγορά.

Για την Ελλάδα, αυτό σημαίνει «θέση στο τραπέζι». Πρόσβαση σε συζητήσεις και ανθρώπους που ορίζουν το μέλλον. Όχι μόνο κύρος, αλλά ουσιαστικό ρόλο.

Η τακτική Πιερρακάκη
Ο Βέλγος αντίπαλος του Έλληνα Πιερρακάκη, Βίνσεντ βαν Πετεγκέμ, έχει «βαριά» στήριξη από τον ευρωπαϊκό Βορρά. Απέναντι σε αυτό το μπλοκ, ο Κυριάκος Πιερρακάκης φαίνεται να στηρίζεται από τη νότια Ευρώπη, ειδικά μετά την απόσυρση του υποψηφίου από την Ισπανία. Ο ίδιος προσπάθησε να χτίσει ένα δίκτυο υποστήριξης με συνεχείς επαφές. Βερολίνο, Λονδίνο, Ρώμη, Δουβλίνο.

Το «κλειδί» της επιτυχίας όμως κρύβεται στο ελληνικό success story, το οποίο χρειάζεται η Ευρώπη τώρα: μια χώρα που την προηγούμενη δεκαετία βρέθηκε με το ένα πόδι εκτός ευρώ, διεκδικεί πλέον με αξιώσεις την προεδρία ενός οργάνου στον πυρήνα της οικονομικής πολιτικής της Ευρωζώνης. Όχι τυχαία, τα τουλάχιστον τρία – τέσσερα προηγούμενα χρόνια, η Ελλάδα πρόβαλλε διεθνώς ως η μόνη «θετική είδηση» και «ευχάριστη έκπληξη» στις πρωτοφανείς καταστάσεις που βιώνει η Ευρώπη.

Η ουσία είναι ακόμα πιο βαθιά. Η Ευρώπη περνάει τεράστιες δυσκολίες. Η Γερμανία είναι σε στασιμότητα. Η Γαλλία παλεύει με υψηλά ελλείμματα. Απειλείται πόλεμος. Η ενεργειακή κρίση συνεχίζεται. Ο πληθωρισμός ασκεί πιέσεις. Η ανταγωνιστικότητα χάνεται απέναντι σε Κίνα και Αμερική. Οι παλιές διαχωριστικές γραμμές και τα στερεότυπα δεκαετιών (Βορράς και Νότος, Ανατολή-Δύση, λιτότητα – ευελιξία) έχουν καταπέσει και δημιουργούν αντί να λύνουν προβλήματα.

Εδώ ακριβώς μπαίνει η ελληνική εμπειρία. Η Ελλάδα πέρασε τρεις διαδοχικές μνημονιακές κρίσεις και σήμερα καταγράφει πρωτογενή πλεονάσματα - έκπληξη, δραστική μείωση του δημόσιου χρέους και ρυθμό ανάπτυξης άνω του 2% όταν η υπόλοιπη Ευρωζώνη μοιάζει στάσιμη. Ενώ πρωτοστατεί και πάλι σε επενδύσεις και νέα deals, μεταρρυθμίσεις, ανθεκτικότητα και δημοσιονομική συνέπεια.

Η πιθανή εκλογή του Πιερρακάκη θα σηματοδοτούσε ότι η Ένωση επιβραβεύει ως παράδειγμα προς μίμηση την ανθεκτικότητα, τη μεταρρυθμιστική πορεία και ένα μοντέλο που συνδυάζει δημοσιονομική υπευθυνότητα με κοινωνική στήριξη και αναπτυξιακή προοπτική.

Το όραμα Πιερρακάκη για πιο ισχυρή Ευρωζώνη
Στην επιστολή που απέστειλε προς τους ομολόγους του, ο Πιερρακάκης δεν υπόσχεται θαύματα. Δηλώνει την προσήλωσή του σε τέσσερις συγκεκριμένες προτεραιότητες.

Πρώτη: η απελευθέρωση ευρωπαϊκών κεφαλαίων. Η Ευρώπη αποταμιεύει όσο η Αμερική, αλλά επενδύει πολύ λιγότερο. Τα χρήματα μένουν εγκλωβισμένα σε εθνικά πλαίσια που κατακερματίζουν τη ρευστότητα. Η λύση δεν είναι νέος δανεισμός αλλά εμβάθυνση της Ένωσης Κεφαλαιαγορών ("Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων" όπως λέγεται πλέον).

Δεύτερη: η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς. Ο κατακερματισμός, τα ρυθμιστικά εμπόδια και οι αποκλίσεις, τα διοικητικά βάρη, περιορίζουν την παραγωγικότητα. Η Ευρωπαϊκή «Ένωση» μένει στους τίτλους και στα χαρτιά, όχι στην ουσία. Η Ευρώπη έχει κορυφαίο ανθρώπινο δυναμικό και επιχειρήσεις παγκόσμιας κλάσης, αλλά χάνει πολλά επειδή δεν λειτουργεί ένα ενιαίο πλαίσιο.

Τρίτη: το ψηφιακό ευρώ και η τεχνολογική εξέλιξη. Η τεχνολογία δεν είναι πια τεχνική υπόθεση. Είναι θέμα νομισματικής και οικονομικής κυριαρχίας. Ως γνώστης των σύγχρονων ψηφιακών εργαλείων, ο Πιερρακάκης τονίζει ότι το ψηφιακό ευρώ μπορεί να ενισχύσει τον διεθνή ρόλο του ευρώ, να διασφαλίσει την ανθεκτικότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, να κρατήσει την Ευρώπη στην πρώτη γραμμή της καινοτομίας.

Τέταρτη: η διαφύλαξη των θεμελίων της Οικονομίας. Μακροοικονομική σταθερότητα, δημοσιονομική υπευθυνότητα, αντιμετώπιση δημογραφικών προκλήσεων και υστερήσεων στην παραγωγικότητα. Χωρίς αυτά, κάθε στρατηγική καταρρέει.

Η ιστορική στιγμή που κανείς δεν φανταζόταν, έφτασε…. Το στοίχημα δεν είναι μόνο προσωπικό για τον Πιερρακάκη, ούτε απλώς «εθνική επιβράβευση» για τα άλματα που έχει επιτύχει υπό άκρως αντίξοες συνθήκες η Ελλάδα την τελευταία πενταετία. Είναι στρατηγικής σημασίας για το μέλλον της χώρας, σε μια Ευρώπη που αλλάζει -και πρέπει να αλλάξει- για να γίνει πιο ανθεκτική στα δύσκολα που έρχονται.

Μέχρι αργά απόψε θα ξέρουμε αν γράφτηκε Ιστορία...

protothema.gr