Η ιστορία του Ανατόλι που από έγκλειστος στις φυλακές Λάρισας έγινε ζωράφος και η... συγκίνηση Κουρέτα

Απόψε πήγα να δω μια ταινία μικρού μήκους στο φεστιβάλ κινηματογράφου Λάρισας που το χρηματοδοτούμε μέσω του ΕΣΠΑ Θεσσαλίας.

Η ταινία ήταν πραγματική . Η ζωή του Ανατόλι. Ενός κρατουμένου στις φυλακές Λάρισας που στη διάρκεια των κάποιων ετών φυλακης τελείωσε το σχολείο της φυλακής ( να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Γιώργο Τράντα για τη δουλειά του ως διευθυντή του σχολείου) και έγινε και ζωγράφος . Βγήκε και ζει στη Ρωσία .

Πηγαίνω πολλά χρόνια σε φυλακές και με φοιτητές μου για μαθήματα διατροφής συνήθως. Σε πολλές φυλακές . Με συγκινούσε πάντα η προσφορά σε παραβατικους ανθρώπους που βρίσκονται φυλακή. Ίσως γιατί η κοινωνία οφείλει να τους κάνει καλύτερους από ότι ήταν όταν μπήκαν μέσα. Και δεν το κάνει δυστυχώς . Και για ένα ακόμη λογο. Γιατί υπάρχουν και πολλοί που έχουν κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό στην κοινωνία αλλά ζουν ανάμεσα μας και δεν είναι φυλακή. Για Χ λόγους την γλύτωσαν και δεν μπήκαν . Όσοι λοιπόν είναι μέσα εμείς οι οκ που είμαστε έξω οφείλουμε να τους κάνουμε τη ζωή κάπως καλύτερη μεσα στη φυλακή . Κάποια στιγμή θα βγουν έξω και πρέπει να τους δώσουμε κάτι τις. Να μην ξαναμπούν μέσα.