Ο Τραμπ προσκάλεσε ευρωπαϊκή τρόικα μαζί με τον Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον

Αιχμηρό σχόλιο της Deutsche Welle για την ασυνεννοησία των Ευρωπαίων ηγετών 

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ κάλεσε την Δευτέρα στον Λευκό Οίκο, εκτός από τον ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, και τους ηγέτες της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς, της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και της Βρετανίας Κιρ Στάρμερ, μετέδωσε πριν από λίγο η εφημερίδα BILD, επικαλούμενη γερμανικές κυβερνητικές πηγές.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι τρεις ευρωπαίοι ηγέτες «θα συντονιστούν και θα απαντήσουν από κοινού».

Ωστόσο, φαίνεται ότι η στάση των Ευρωπαίων ηγετών παραμένει αμήχανη και σε κάποιες περιπτώσεις δίγλωσση, αδυνατώντας ακόμα να συντάξουν ένα αρραγές μέτωπο κοινών θέσεων και επιδιώξεων.

H Deutsche Welle σχολιάζει ότι πίσω από τα κοινά ανακοινωθέντα, που προέρχονται πάλι από άτυπα, μη θεσμικά γκρουπ, υπάρχουν και αρκετές γκρίζες ζώνες. Γιατί μπορεί για παράδειγμα η Τζόρτζια Μελόνι να συνυπέγραψε, αλλά από την άλλη διέγνωσε και «αχτίδες ελπίδας για ειρήνη στην Ουκρανία», διαχωρίζοντας την θέση της από σκληρές τοποθετήσεις άλλων Ευρωπαίων.

Προβληματική είναι και η σχεδόν κυκλοθυμική αντιμετώπιση των γεγονότων. Από τη μια θυμός για τις τιμές και τις κολακείες στον Πούτιν και από την άλλη σαρκασμός για την έλλειψη συμφωνίας, την οποία ποτέ δεν είχε θέσει έτσι κι αλλιώς ως στόχο πριν από την Αλάσκα ο Τραμπ. Εκτός αν υπήρχαν κάποιοι που περίμεναν μια συμφωνία ειρήνης μέσα σε λίγες ώρες μετά από τρία χρόνια πολέμου και χωρίς τη συμμετοχή της πρώτης ενδιαφερόμενης. Της Ουκρανίας.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι επεσήμανε ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια «πραγματική και διαρκής ειρήνη και όχι κάποια διαλείμματα των ρωσικών επιθέσεων». Τη Δευτέρα θα βρεθεί στο Λευκό Οίκο με «ισχυρό» χαρτί τη στήριξη των Ευρωπαίων.

Για να έχει αξία αυτό το «ατού», οι τελευταίοι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις θυμωμένες ή σαρκαστικές τοποθετήσεις για τη «γαλαρία» και να προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν με ρεαλιστικές προτάσεις και όχι υπερκεράζοντας δικές του κατά καιρούς υπερβολικές διακηρύξεις περί «νίκης». Κυρίως αυτό που θα χρειαστούν οι Ευρωπαίοι είναι μια κοινή γλώσσα. Και όταν μιλούν μεταξύ τους, και όταν τηλε-διασκέπτονται με τον Τραμπ και όταν απευθύνονται ο καθένας στο δικό του εθνικό ακροατήριο.

Η Ευρώπη πρέπει επίσης να αποδεχτεί το γεγονός ότι η σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας πηγαίνει πολύ μακρύτερα από την προσπάθεια απεμπλοκής στο Ουκρανικό. Στην πολιτική δεν υπάρχει χώρος για μελοδραματισμούς και απογοητεύσεις ή για εμμονές. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας έχει δείξει ότι έχει αναγκαστεί να το καταλάβει σε μεγάλο βαθμό. Αλλά αυτό ισχύει για όλους που θέλουν να θεωρούνται «παίκτες».

Η προγραμματισμένη για την Κυριακή νέα τηλεδιάσκεψη της «Συμμαχίας των Προθύμων» θα είναι μια πρώτη ευκαιρία επίδειξης ρεαλισμού και προσαρμογής στα νέα δεδομένα, τα οποία μετά την Αλάσκα δεν είναι πλέον τα ίδια.