Δυσοίωνο το μέλλον της αγροτικής παραγωγής στη Θεσσαλία: Κίνδυνος λόγω λειψυδρίας να χαθούν βαμβάκι, βιομηχανική ντομάτα

Προβληματισμένοι είναι οι Θεσσαλοί αγρότες για τις αροτραίες καλλιέργειες καθώς βλέπουν τις τιμές σε βασικά προϊόντα όπως το βαμβάκι (περί τα 45 λεπτά το κιλό ένα μήνα πριν το άνοιγμα των εκκοκκιστηρίων) και το στάρι (κατρακύλησε στα 23 λεπτά το κιλό τις τελευταίες ημέρες)  να είναι καθηλωμένες, ενώ και η μηδική με τη βιομηχανική ντομάτα που ήταν μια εναλλακτική έχουν τα προβλήματά τους. 

Η μεν μηδική λόγω της ευλογιάς των προβάτων που λαμβάνει διαστάσεις πλέον σε όλη τη Θεσσαλία, μένει στις αποθήκες των αγροτών ή πουλιέται όσο-όσο σε εμπόρους, η δε βιομηχανική ντομάτα αντιμετωπίζει τα προβλήματα του παρατεταμένου καύσωνα για μια ακόμη χρονιά και όντας μια κοστοβόρα καλλιέργεια (περί τα 1000 ευρώ το στρέμμα) αποτρέπει αρκετούς από τα να τη συνεχίσουν με υψηλά ρίσκα λόγω της κλιματικής αλλαγής και της λειψυδρίας στον κάμπο.

 Είναι προφανές ότι η Ελλάδα χάνοντας την καλλιέργεια σε δύο βασικά βιομηχανικά φυτά όπως ο καπνός και τα τεύτλα έχει ελάχιστες εναλλακτικές να προσφέρει στους παραγωγούς ετήσιων καλλιεργειών. 
 Για τη Θεσσαλία τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα αφού η καλλιέργεια βαμβακιού συνεχίζει να συρρικνώνεται λόγω λειψυδρίας-και χαμηλών τιμών τα τελευταία χρόνια. Ενδεικτικά στην Καρδίτσα η καλλιέργεια περιορίστηκε από τα 440.000 στρέμματα πέρυσι στα 370.000 φέτος, ενώ στη Λάρισα κινδυνεύει να πέσει κάτω από τα 200.000 στρέμματα.   Και όλα αυτά όταν προ 25ετίας έφτανε μέχρι και τις 800.000 στρέμματα ο νομός Λάρισας και ο  Νομός Καρδίτσας τότε ήταν στα 750.000 στρέμματα βαμβακιού….
 Τα δέντρα και τα κηπευτικά αποτελούν μια επιλογή αλλά και αυτά απαιτούν νερό και πιο ήπιες θερμοκρασίες από αυτές των τελευταίων χρόνων στον κάμπο που δοκιμάστηκε από πλημμύρες, καύσωνες και παγετούς…
 Ο κεντρικός σχεδιασμός απουσιάζει και κάποιες κινήσεις όπως η επιδότηση θερμοκηπίων είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν μπορούν να δώσουν ολιστικές λύσεις και οι αγρότες κινούνται με βάση τα μηνύματα της αγοράς και τη λογική των φημών του καφενείου. 

 Την ίδια ώρα η έλλειψη εργατικών χεριών σε συνδυασμό με τις κοινοτικές επιδοτήσεις που βαίνουν συνεχώς μειούμενες δημιουργούν κύμα φυγής και εγκατάλειψης του αγροκτηνοτροφικού επαγγέλματος στον κάμπο, ενώ πλέον με την ευλογιά να εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα το μέλλον της πρωτογενούς παραγωγής κρίνεται αβέβαιο στην πιο εύφορη πεδιάδα της χώρας και η ψυχολογία μετά το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ βρίσκεται στο ναδίρ στα καμποχώρια

 Ο κίνδυνος είναι ορατός, αν δεν γίνουν τα απαραίτητα έργα υποδομής για την άρδευση τα προσεχή χρόνια να χαθούν και τα τελευταία βιομηχανικά φυτά από το θεσσαλικό κάμπο που έχουν απομείνει δηλαδή το βαμβάκι και η βιομηχανική ντομάτα. Όσο  για τα βιομηχανικά ροδάκινα , τα αχλάδια και τα βερίκοκα, υπάρχει η αβεβαιότητα των δασμών Τραμπ που έχει ρίξει τις τιμές που προσφέρουν τα κονσερβοποιεία, παρά το γεγονός ότι λόγω παγετού έχουν μειωθεί οι σοδειές και θα έπρεπε η ζήτηση να υπερισχύει της προσφοράς.

 Ασφαλώς και έχει μέλλον ο κάμπος αφού η παραγωγή τροφίμων θα είναι το ζητούμενο των πολλών επόμενων ετών για τον πλανήτη, αλλά απαιτείται σχεδιασμός, έργα υποδομής και στη συνέχεια επενδύσεις για να αναστραφεί το αρνητικό κλίμα και κυρίως συλλογικα΄σχήματα εύρωστα και να λειτουργούν με τους νόμους της αγοράς και όχι της κομματοκρατίας

Γ.Κ.