Η συμφωνία Mercosur θέτει σε κίνδυνο το βαμβάκι στην Ελλάδα;

Πως το βαμβάκι θα αποκτήσει την παλιά του λάμψη
Νέα δεδομένα δημιουργούνται στην αγροτική οικονομία μετά την επάνοδο Τραμπ στη θέση του πλανητάρχη που επαναφέρει δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα αλλά και τη συμφωνία Mercosur που είναι έτοιμη να υπογράψει η Ε.Ε. με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής καθώς μια σειρά από βασικά εθνικά προϊόντα θα δεχτούν πλήγμα, όπως το βαμβάκι κυρίως, τα αμπέλια και οι χυμοί. Η Βραζιλία έχει μπει δυναμικά τα τελευταία χρόνια στο χώρο της παραγωγής, της εκκόκκισης και εσχάτως και της κλωστοϋφαντουργίας απειλώντας ευθέως το ελληνικό βαμβάκι.

 Ο κίνδυνος είναι ορατός μετά τα ζαχαρότευτλα και τον καπνό να χαθεί μια από τις σημαντικότερες καλλιέργειες για τη χώρα αν δεν υπάρξουν ασφαλιστικές δικλείδες για αυτό το εθνικό προϊόν.
Η Βραζιλία πλέον παράγει βαμβάκι που έρχεται στις διεθνείς  αγορες που βρίσκονται στη γειτονιά μας (Τουρκία, Αίγυπτο)  την ίδια περίοδο με το ελληνικό και έχει νοικιάσει αποθήκες σε τουρκικά λιμάνια, ώστε να το κατευθύνει σε τουρκικά κλωστήρια. Την ίδια ώρα όμως έχει ξεκινήσει και την ανάπτυξη κλωστηρίων, ώστε σε λίγα χρόνια θα «ντύνει» και τους Ευρωπαίους πολίτες, ασχέτως αν με το EU cotton  γίνεται μια προσπάθεια να αποκτήσει brand name το ευρωπαϊκό και εν προκειμένω το ελληνικό βαμβάκι, αφού η Ισπανία παράγει ελάχιστες ποσότητες. Και αυτό το στηρίζει στο γεγονός  ότι το ευρωπαϊκό είναι μη γενετικά τροποποιημένο σε σχέση με το Βραζιλιάνικο

Μετά την «πράσινη συμφωνία» ωστόσο το κόστος της  καλλιέργειας του βαμβακιού αρχίζει να εκτοξεύεται λόγω της απαγόρευσης μιας σειράς δραστικών που αποτελούσαν σημαντική βοήθεια για την ανάπτυξη και διασφάλισή  της
 Η αλήθεια είναι πάντως ότι από μόνο του το βαμβάκι έχει χάσει τα τελευταία χρόνια την παλιά του αίγλη στη χώρα και για αυτό η καλλιέργειά του περιορίστηκε από τα 4 εκατομμύρια στέμματα στα λίγο πάνω από τα 2 εκατομμύρια στρέμματα.
Κάποτε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 το βαμβάκι ελάμβανε τιμή εγγυημένη περίπου 1 ευρώ το κιλό, καθώς ίσχυε το σύστημα ελλειμματικών πληρωμών που διασφάλιζε περί τις 340 δραχμές το κιλό για το προϊόν.

Εξαιτίας αυτού του συστήματος βέβαια που η επιδότηση ερχόταν να καλύψει τη διαφορά από την εμπορική τιμή μέχρι την εγγυημένη, είχαμε αφενός μεν υποεκτίμηση της εμπορικής τιμής από τους εκκοκκιστές, αφενός και αφετέρου διπλοζυγίσματα από τα οποία ωφελούνταν τα μέγιστα μεσίτες και εκκοκκιστές ,αλλά ελάμβαναν κάποια ψίχουλα και ορισμένοι αγρότες εις βάρος των υπολοίπων συναδέλφων τους. 
Ήταν η "χρυσή εποχή" για το βαμβάκι τα νοικοκυριά στον κάμπο ζούσαν με σχετική άνεση, αφού με τιμή κοντά στο 1 ευρώ το κιλό έβγαινε ένα καλό κέρδος απόν το προϊόν
Ήταν η περίοδος που η καλλιέργεια είχε φτάσει στο σημείο να καταλαμβάνει κοντά στα 4 εκατομμύρια στρέμματα (σήμερα βρίσκεται στα 2,3 εκατομμύρια στρέμματα). αλλά αυτό είχε προκαλέσει την αντίδραση των κοινοτικών αξιωματούχων που κάθε χρόνο λόγω των υπερβάσεων στο τονάζ καλούνταν να πληρώνουν σημαντικά κονδύλια για την ενίσχυσή του, ενώ υπήρχαν και οι πιέσεις από τον ΠΟΕ  (Παγκ. Οργανισμό Εμπορίου) προς την Ε.Ε. να σταματήσει να πληρώνει με το κιλό τους παραγωγούς («πορτοκαλί κουτί» στην αναθεώρηση του ΠΟΕ) και να πληρώνει με το στρέμμα («γαλάζιο κουτί» που δεν στρεβλώνει τον ανταγωνισμό) .

 Η αναθεώρηση της ΚΟΑ βάμβακος που προέκυψε το 1994-95 (επί υπουργίας Ανωμερίτη) έφτασε στο άλλο άκρο να διασφαλίζει μόνο για ένα ορισμένο στρεμματικό πλαφόν περί τα 300 κιλά το στρέμμα την εγγυημένη τιμή των 330 δραχμών το κιλό αφενός αλλά αφετέρου να φτάνει ακόμη και να μηδενίζει την επιδότηση (πρόστιμα υπέρβασης) όταν ξεπερνούσαμε συνολικά ποσότητες σύσπορου άνω των 1,2 εκατομμυρίων και φτάναμε μέχρι τον 1,5 εκατομμύριο τόνους (εκεί μηδένιζε η επιδότηση).

 Τότε ήταν που επεκράτησε το σύνθημα στα μπλόκα του 1996 και του 1998 "Όλα τα κιλά , όλα τα λεφτά" που μπορεί σήμερα να ηχεί ως άκρατος λαϊκισμός των αγροτών, είχε όμως την έννοια να κάνει ελέγχους το κράτος και να πληρώνονται τον μόχθο τους οι πραγματικοί καλλιεργητές και όχι να τιμωρούνται γιατί παράγουν.

 Αυτή ήταν και η απαρχή για την κατρακύλα του προϊόντος σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους νερού λόγω έλλειψης αρδευτικών έργων που οδήγησε στη συρρίκνωση της καλλιέργειας

 Φέτος το βαμβάκι πληρώθηκε με περίπου 48 λεπτά μέσον όρο από το εμπόριο (περί τις 160 δραχμές) και θα λάβει από τη συνδεδεμένη ΄άλλα 72 ευρώ ανά στρέμμα που ισοδυναμούν με περίπου άλλα 22 λεπτά το κιλό κατά μέσον όρο δηλαδή συνολικά 70 λεπτά. Φυσικά υπάρχει για πολλούς και η επιδότηση από τη μείωση της νιτρορύπανσης. Και τότε όμως υπήρχαν ανάλογες επιδοτήσεις. Η ουσία είναι πως από το 1 ευρώ το στρέμμα πριν από 30 χρόνια ο βαμβακοπαραγωγός σήμερα λαμβάνει 70 λεπτά δηλαδή βρίσκεται κατά 30%ω κάτω από τα τότε επίπεδα τιμών...

 Το αποτύπωμα άνθρακα θα δώσει μια μικρή ανάσα , αλλά απαιτείται νέος φάκελος για να συνεχίζει η καλλιέργεια, τεκμηριωμένος με βάση περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά όπως ο κίνδυνος ερημοποίησης του κάμπου...