Να μείνει ο κάμπος στα χέρια των γεωργών και όχι στα funds της ενέργειας και των τροφίμων

Να μείνει ο κάμπος στα χέρια των γεωργών και όχι στα funds της ενέργειας και των τροφίμων

Η πρωτοφανής ανομβρία που βίωσε φέτος ο θεσσαλικός κάμπος μετά τις περσινές πλημμύρες, σε συνδυασμό με την απαξίωση των αγροτικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων  λόγω ξηρασίας, χαμηλών παραγωγών και τιμών και εσχάτως ζωονόσων που αφανίζουν κοπάδια, θέτουν μετ΄επιτάσεως το ερώτημα ποιο θα είναι το μέλλον αυτού του τόπου.
 Ήδη αρχίζει να παρουσιάζεται μειωμένο ενδιαφέρον για τα προγράμματα νέων αγροτών και κτηνοτρόφων, σύμφωνα με τα όσα μας μεταφέρουν μελετητές- γεωπόνοι, καθώς οι νέοι άνθρωποι φεύγουν από τα χωριά, ιδιαίτερα μετά τη θεομηνία “Daniel” καθώς αντιλαμβάνονται ότι είναι έρμαιο της κλιματικής κατάρρευσης και της αδυναμίας της πολιτείας να χαράξει εθνικό στρατηγικό  βιώσιμο σχέδιο για τον πρωτογενή τομέα στον πιο παραγωγικό κάμπο της χώρας.
Η γη εγκαταλείπεται σε πρώτη φάση για την κατασκευή μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων και το επόμενο βήμα θα είναι να παραχωρηθεί σε διάφορα funds που θα εκμεταλλευτούν τα προγράμματα όπως αυτό για τα θερμοκήπια που δεσμεύει σημαντικούς πόρους από τα σχέδια βελτίωσης  (πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ από τα συνολικά 300 του ΠΑΑ).

Στο θεσσαλικό κάμπο έχει μπει ένα μεγάλο «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» και ελάχιστοι είναι εκείνοι που επιμένουν πεισματικά έχοντας συναισθηματική σχέση με τη γη να το παλεύουν κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες και δηλώνουν ότι θα παραμείνουν στη γη τους, αντιλαμβανόμενοι το αδιέξοδο της μετεγκατάστασής τους σε μεγάλα αστικά κέντρα
 Όσο δε η πολιτεία καθυστερεί να υλοποιήσει τα μεγάλα αρδευτικά- αντιπλημμυρικά έργα τόσο η τάση φυγής θα αυξάνει μέχρις ότου η γη περάσει σε μεγάλες πολυεθνικές τροφίμων και ενέργειας που θα αξιώσουν και θα απαιτήσουν στη συνέχει να προχωρήσουν με «ταχύτητα φωτός» έργα που καθυστερούν επί δεκαετίες για να αρχίσουν να αποδίδουν οι «επενδύσεις τους».

 Σε πρώτη φάση η Θεσσαλία μετατρέπεται από «περιβόλι» σε «μπαταρία» της Ευρώπης με τις fast track διαδικασίες έγκρισης τεράστιων φωτοβολταϊκών πάρκων που ξεφυτρώνουν σε κάθε λόγγο και πλαγιά αλλά και καταμεσής του κάμπου σε γη μάλιστα υψηλής παραγωγικότητας,  χωρίς να έχει γίνει καμία σοβαρή αθροιστική αποτίμηση των επιπτώσεων που θα έχει η ανάπτυξή τους στο κλίμα, το έδαφος την πιθανή του διάβρωση, την πανίδα και τη χλωρίδα σε αυτό που γενικά ονομάζουμε οικοσύστημα του κάμπου που λειτουργεί επί αιώνες προσφέροντας πολύτιμη πρώτη ύλη και τρόφιμα στην εγχώρια παραγωγική διαδικασία.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόλις χθες έγινε γνωστό ότι υπό συνθήκες και παραδοχές καθίσταται βιώσιμο το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Γερμανίας όπως προκύπτει από ορισμένες πρώτες εκτιμήσεις της υπό εξέλιξη προκαταρκτικής μελέτης σκοπιμότητας (pre-feasibility study) που εκπονεί η Grant Thorton για λογαριασμό του ΑΔΜΗΕ. 

Τα τελικά αποτελέσματα, όπως ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Αντιπρόεδρος της Grant Thornton Νικόλαος Φρυδάς, μιλώντας προχθές στο 28ο Ετήσιο Εθνικό Συνέδριο «Ενέργεια + Ανάπτυξη» του ΙΕΝΕ, αναμένεται να ανακοινωθούν περί τα μέσα Δεκεμβρίου από τον ΑΔΜΗΕ, όπου και θα αποτυπωθούν επακριβώς τα «νούμερα» του έργου ως προς την βιωσιμότητά του.
Σε κάθε περίπτωση, η μέχρι στιγμής αξιολόγηση του έργου επιδεικνύει υπό προϋποθέσεις θετικό πρόσημο για τους καταναλωτές των δύο χωρών, προσδιορίζοντας κατ’ ελάχιστον στα 3 GW την μεταφορική δυναμικότητα του καλωδίου και κατ’ ελάχιστον στα 8 δισεκατομμύρια ευρώ τον συνολικό προϋπολογισμό.
Ο ρόλος αυτής της διασύνδεσης είναι προφανής, να μεταφέρεται περίσσεια καθαρής «πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας» που παράγεται πλέον με πλεόνασμα στην Ελλάδα λόγω ανεξέλεγκτης επέκτασης των φωτοβολταϊκών…προκειμένου να συνεχίσει ο βιομηχανικός Βορράς να καταναλώνει στερεά καύσιμα. Ο κάμπος δηλαδή μετατρέπεται σε πρώτη φάση σε «πλυντήριο» στο χρηματιστήριο των ρύπων «βρόμικων» καυσίμων, υπεύθυνων για το φαινόμενο του θερμοκηπίου μέσω της εξαγοράς από βιομηχανίες της Γερμανίας που ζήτησαν παράταση για την καύση λιθάνθρακα , ισοδύναμων «καθαρής ενέργειας που παράγονται από Φωτοβολταϊκά στη Θεσσαλία...
Τώρα αν αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση αγροτικών κοινωνιών και οικοσυστημάτων ποσώς φαίνεται να ενδιαφέρει τις πολιτικές μας ελίτ που διαγκωνίζονται για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων οποιασδήποτε μορφής, πολύ δε περισσότερο όταν αυτή η μεθόδευση επιταχύνει σε δεύτερη φάση το ξεπούλημα της θεσσαλικής γης σε πολυεθνικές για την παραγωγή τροφίμων

Και ας δείχνει κοντόφθαλμο αυτό με δεδομένο ότι σε μια δεκαετία από τώρα θα έχουμε περάσει στην «εποχή του υδρογόνου» και όλες αυτού του τύπου οι επενδύσεις θα έχουν απαξιωθεί και θα αναζητούμε ξανά γη για την παραγωγή τροφίμων, αφού το επισιτιστικό δείχνει πλέον να είναι πολύ πιο οξύ σε σχέση με το ενεργειακό πρόβλημα για την υφήλιο ιδιαίτερα μετά τον ευάλωτο χαρακτήρα που αποκτά η αγροτική παραγωγή λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Για τη Θεσσαλία το θέμα του νερού και το θέμα της διατήρησης της γης υψηλής παραγωγικότητας στα χέρια γεωργών που θα παράγουν τρόφιμα , η οποία δυστυχώς διαρκώς συρρικνώνεται λόγω της διάβρωσης και των εναλλαγών κατακλυσμιαίων πλημμυρών και στη συνέχεια ανομβρίας και ξηρασίας, αποτελεί στοίχημα για την επιβίωσή της.
 Αν θέλουμε να παραμείνουμε στον τόπο μας πρέπει να απαιτήσουμε και τη μεταφορά νερού από τον Αχελώο και τα μεσαία φράγματα και ν μπει ένας φραγμός στην ανεξέλεγκτη επέκταση τεράστιων Φ/Β πάρκων  που ανατροφοδοτούν την ξηρασία τη διάβρωση και την υπογονιμότητα των εδαφών. Τα μηνύματα της κλιματικής κατάρρευσης τα έχουμε λάβει με τον «Ιανό» και τον «Ντάνιελ» σε πρώτη φάση και με τη μετατροπή του Πηνειού το φετινό καλοκαίρι σε ξεροπόταμο και του ταμιευτήρα του Σμοκόβου σε νερόλακκο.. Καιρός είναι λοιπόν να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε και να απαιτούμε ένα μέλλον βιώσιμο για τον τόπο μας