Λειψυδρία και πανώλη δίνουν το τελειωτικό χτύπημα στην τοπική οικονομία της Θεσσαλίας

Η Θεσσαλία μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου φθινοπώρου, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με τη λειψυδρία και οι οικονομικές συνέπειες είναι μέχρι στιγμής ανυπολόγιστες.

Μια σειρά από ετήσιες εαρινές καλλιέργειες όπως βιομηχανική ντομάτα, μηδική, όσπρια (φακή και φασόλια), αλλά και αμπέλια και δενδρώδεις (αμύγδαλα, ελιές, ροδάκινα) έχουν υποστεί μεγάλη καταστροφή,δημιουργώντας συνθήκες ασφυξίας ενόψει του επερχόμενου χειμώνα στην τοπική οικονομία, αν ληφθεί υπόψη και η τεράστια ζημιά από την πανώλη των αιγοπροβάτων.

Ναυαρχίδα στις εξαγωγές των προϊόντων ΠΟΠ για τη χώρα αποτελεί η ελληνική φέτα, ο λεγόμενος «λευκός χρυσός» (η οποία παράγεται κατά 35% στη Θεσσαλία της καραντίνας λόγω της πανώλης των αιγοπροάτων) με τις ποσότητες που κατευθύνονται σε σχεδόν 70 αγορές του κόσμου να φτάνουν σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία τα 72,4 εκατ. κιλά, ενώ περίπου 46,6 εκατ. κιλά να πωλούνται στην εγχώρια αγορά. Κυριότερες αγορές αποτελούν η Γερμανία, όπου οι πωλήσεις συσκευασμένου προϊόντος φτάνουν τα 22,6 εκατ. κιλά, το Ηνωμένο Βασίλειο με πωλήσεις 9,5 εκατ. κιλά, η Ιταλία με 8,3 εκατ. κιλά, οι ΗΠΑ με 4,5 εκατ. κιλά, η Σουηδία με 3,6 εκατ. κιλά και η Ολλανδία με 1,5 εκατ. κιλά. Αλλά σε αυτή τη φάση ο πιο ύπουλος εχθρός που μπορεί να οδηγήσει σε εγκατάλειψη της γεωργίας στον κάμπο είναι η λειψυδρία και η παρατεταμένη ξηρασία

Η αυριανή σύσκεψη στην περιφέρεια για τη διαχείριση του ελάχιστου πλέον νερού (ο ταμιευτήρα Σμοκόβου έχει αδειάσει, ενώ και η Λίμνη Πλαστήρα βρίσκεται σε επίπεδα απαγορευτικά για να δίνει μέγιστη ροή για τις προσεχείς εβδομάδες) μοιάζει με... διαχείριση φτώχειας  Μόνη ελπίδα ανάσχεσης του φαινόμενου στο μέλλον καθώς όλοι συνειδητοποιούν ότι μπαίνουμε σε κύκλο ξηρασίας, είναι ότι η πολιτεία εδέησε επιτέλους και δρομολογεί τα απαραίτητα μεσαία φράγματα, Ενιπέα στη Σκοπιά,Μουζακίου και Πύλης, ενώ πλέον μετά το νέο ΣΔΛΑΠ μπαίνει ξανά στη δημόσια σφαίρα συζήτησης και η μεταφορά νερού από τον Αχελώο προς τη Θεσσαλία. Έργα που έχουν μελετηθεί εδώ και περίπου 60 χρόνια,επανέρχονται στην επικαιρότητα καθώς πλέον όλοι συνειδητοποιούν ότι ο κάμπος βρίσκεται στο "και πέντε".

Το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι άλλο ένα παράδειγμα της διαρκούς απρονοησίας που χαρακτηρίζει την αναμέτρησή μας με την κλιματική αλλαγή.

Αντί να εστιάσουμε όπως οι πιο σοβαρές χώρες στην Ευρώπη και την υφήλιο στα μεγάλα φράγματα και τα υδροηλεκτρικά έργα, ώστε και νερό διαθέσιμο να έχουμε για τέτοιες περιπτώσεις ξηρασίας και φθηνή "πράσινη ενέργεια", αναλωθήκαμε στα μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα για τους μεγάλους ενεργειακούς "παίχτες". Και τώρα πληρώνουμε το τίμημα γιατί ακόμη και τα μεσαία φράγματα έχουν χρόνο ωρίμανσης πάνω από πενταετία, ακόμη και αν επιλεγούν fast track διαδικασίες για την κατασκευή τους

Η κλιματική αλλαγή οδηγεί σε μείωση των αποθεμάτων νερού εξαιτίας της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας, την ώρα που την κατάσταση επιδεινώνει ο υπερτουρισμός που συνεπάγεται και αυξημένη κατανάλωση νερού σε περιοχές με μεγάλη συγκέντρωση επισκεπτών.

Την ίδια ώρα το γεγονός ότι είχαμε αυξημένες πλημμύρες δεν σημαίνει ότι συγκεντρώθηκε παραπάνω νερό. Το ακριβώς αντίθετο, όταν έχουμε ακραία πλημμυρικά φαινόμενα, το νερό καταλήγει στη θάλασσα, δεν πηγαίνει στους ταμιευτήρες, ούτε φτάνει στον υδροφόρο ορίζοντα. Γι’ αυτό φτάνουμε στο σημείο και να πνιγόμαστε και να διψάμε μετά.

Η ανησυχία είναι μεγάλη. Από ένα σημείο και μετά υπάρχει ο κίνδυνος συγκεκριμένες καλλιέργειες να καταστραφούν, να αρχίσουν φαινόμενα ερημοποίησης και στο τέλος του δρόμου το νερό να μοιράζεται με δελτίο.

Και φυσικά για την [περιοχή μας το πρόσφατο παρελθόν με τον Ιανό, τον Ντάνιελ και τον Ηλία έχει δείξει ότι μετά τους παρατεταμένους καύσωνες που συνεπάγονται αύξηση της θερμοκρασίας του νερού στο Αιγαίο, ακολουθούν μεγαπλημμύρες. Προς το παρόν βέβαια τόσο στη χώρα όσο και στη Θεσσαλία η αγωνία είναι (καθώς φυσούν τα αυγουστιάτικα μελτέμια) είναι για τις μεγα-πυρκαγιές.Σκηνικό βγαλμένο από την Κόλαση του Δάντη