Γιατί η πανώλη των αιγοπροβάτων είναι πλήγμα ισοδύναμο με τον Daniel για τη Θεσσαλία

Η πανώλη των μικρών μηρυκαστικών απειλεί με αφανισμό την προβατοτροφία στη χώρα και κυρίως στη Θεσσαλία όπου πλέον έχουν εντοπιστεί κρούσματα σε τρεις περιφερειακές ενότητες (Τρικάλων, Λάρισας και εσχάτως και Καρδίτσας σε μονάδα στο χωριό Σταυρός).
 Είναι γνωστό ότι η Θεσσαλία και κυρίως η περιοχή της Ελασσόνας, αποτελούν την «καρδιά» του εθνικού μας προϊόντος της φέτας.
Η θανάτωση χιλιάδων παραγωγικών ζώων, μετά από την απώλεια περίπου 85.000 αιγοπροβάτων από τις πλημμύρες του περασμένου φθινοπώρου στη Θεσσαλία, έρχεται να προσθέσει ένα ακόμη μεγάλο πλήγμα για την τοπική οικονομία σε συνδυασμό με τα μέτρα καραντίνας, όπως η απαγόρευση σφαγής ζώων σε όλη τη Θεσσαλία στη βάση της εφαρμογής του σχετικού πρωτοκόλλου.

Μέχρι την 1η Αυγούστου είχαν διαπιστωθεί κρούσματα σε 35 εκτροφές σε όλη την Ελλάδα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα ζώα που έχουν θανατωθεί έως τώρα ανέρχονται σε 13 χιλιάδες, αλλά ο συγκεκριμένος αριθμός αναμένεται να αυξηθεί.
Το σίγουρο είναι ότι για μία ακόμη φορά οι παραγωγοί της χώρας μας βάλλονται από συμφέροντα που εκμεταλλεύονται κενά στους ελέγχους και το σύστημα καταγραφής (ΟΣΔΕ του ΟΠΕΚΕΠΕ) και προχωρούν σε παράνομες εισαγωγές σε βάρος της εγχώριας παραγωγής.

 Οι κτηνοτρόφοι μας είναι η αλήθεια πως αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε εισαγωγές για την αναπλήρωση του χαμένου ζωικού κεφαλαίου όταν διαπίστωσαν ότι οι υποσχέσεις του απελθόντα υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Λευτέρη Αυγενάκη για αγορά από την ίδια την πολιτεία ζώων για λογαριασμό των κτηνοτρόφων, ήταν κυρίως επικοινωνιακού χαρακτήρα, όπως και οι δεσμεύσεις για πρόγραμμα ανακατασκευής των ποιμνιοστασίων καθώς το μέτρο 5.2 που επελέγη και οι όροι που αυτό έθετε απλά δεν ήταν εφαρμόσιμοι.

Οι επιπτώσεις της πανώλης είναι πολλαπλές και σοβαρές. Εκτός από τις άμεσες απώλειες στο ζωικό κεφάλαιο, η νόσος προκαλεί σημαντικές οικονομικές ζημίες στους κτηνοτρόφους, καθώς οδηγεί σε μείωση της παραγωγής γάλακτος και κρέατος. Επιπλέον, η πανώλη έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα των ζωικών προϊόντων και μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμούς στις εξαγωγές, την ίδια στιγμή που χώρες στην Ευρώπη (βλέπε Δανία, Γαλλία) αλλά και η γειτονική Τουρκία, ακόμη και ο Καναδάς με τη συμφωνία CETA καραδοκούν να οικειοποιηθούν τον «εθνικό θησαυρό» μας . τη φέτα.

Ως συνήθως οι οικονομικές συνέπειες από ένα τέτοιο γεγονός αργούν να φανούν και να αποτυπωθούν σε όλο τους το μέγεθος άμεσα
Για την περιοχή της Θεσσαλία δεν είναι τυχαίο ότι δύο από τα παραγόμενα προϊόντα της το βαμβάκι κι η φέτα διεκδικούν τον όρο «λευκός χρυσός». Για το μεν πρώτο είναι γνωστή η πρόταση της Ολλανδικής HVA για σταδιακή του αντικατάσταση ενώ για το δεύτερο το πλήγμα της πανώλης στα αιγοπρόβατα μπορεί να το οδηγήσει σε συρρίκνωση και σε φυγή κτηνοτρόφων από περιοχές όπως η Ελασσόνα που διατηρούν τον πληθυσμό στα χωριά τους λόγω των απαιτήσεων της κτηνοτροφίας, ή ακόμη και στο κάμπο όπου ακόμη δεν έχουν επουλωθεί οι πληγές της θεομηνίας.

Η οικονομική ζημιά όμως μπορεί να είναι πολλαπλάσια σε θέματα branding και Marketing αφού πλέον έτσι λειτουργούν οι διεθνείς αγορές για ένα προϊόν εξαγώγιμο (πάνω από 85.000 τόνοι ήταν πέρυσι οι εξαγωγές, από τους οποίους οι 35.000 προερχόταν από τη Θεσσαλία) 
 H  υπόθεση της πανώλης στα αιγοπρόβατα δείχνει ότι κάποιοι βιάστηκαν να αναπληρώσουν το κεφάλαιο που έχασαν   πέρυσι στη μεγάλη φυσική καταστροφή. Η βιασύνη αυτή είναι, βέβαια, θεμιτή.

Όμως, αν δεν ακολουθηθούν κανόνες και σχέδιο, η αποκατάσταση θα είναι επισφαλής, όπως αποδεικνύεται τώρα. Πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι –παραγωγοί, τοπική αυτοδιοίκηση, κεντρικό κράτος– να εργαστούν μεθοδικά και συντονισμένα. Οχι αυτόνομα και σπασμωδικά.